Page 11 - 2002-4

veelheden tegelijk ín een betonmolen aang- den de mensen van Pirai' allerlei geschenken
maakt worden, maar mcest gemixt worden in voor de jeugdige bouwvakkers gemaal<t, zoals
oude autobanden en s1a, a/s je de samenstei- kleurige mutsen, hoedjes, fassen, kraienkeftin-
ling van het cement niet helemaal goed hebt, gen en -armbandjes. Ook kregen ze volop fruit.
wil er wel eens een muurtje in elkaar zak- De valgende dag was het afscheid. Toch even
ken..... . een brok in je keel, na drie weken Piraï....
En dan had je nog de kindertjes, die in drom- Het plan was om als afsluíting de Inca-ruínes te
men offi het bouwproject heen krioelden, je bekijken, maar omdat er teveel regen gevallen
voor de voeten liepen en misschien welgevaar- was, konden de bussen de berg niet op en ging
I ij ke s it u aties ve roo na a kte n. het bezoek niet daor. Gelukkig konden ze wel
Die kinderen moesten e/ders bezig gehouden een lncamuseum bekijken en ook werd er nog
worden en ook dát viel onder de taken van de een bezaek gebracht aan de watewallen van
Wo rl d- Se rva nts- J e u gd. Samaipata. De foto's van de watervallen zijn
Gelukkig waren Sigrid en haar maatjes daar op schifterend en opvallend is dat de meren waarin
voorbereid. de wateruallen uit komen, rood gekleurd ztjn
Uit Nederland hadden ze allerhande spullen door het rode zand.
meegenomen, zoals papier, potloden, pennen, De laatste nacht in Bolivia slapen ze in een tux
plaksele.d. om de kleintjes bezig te houden. hotel met stromend waterlll Wauw !! en dan is
De arme bevolking van Parai'had niets van dit het weer uren achter elkaar vliegen. Van Santa
alles, dus alles was welkom. Cruz via Sao Paulo (Brazilië) naar Madrid en zo
De dagen waren warm (35 graden), maar ge- naar Amstedam.
lukkig koelde het 's avonds hard af, zodat je Thuis aangekomen is hef eersfe wat ze doet
lekker kon slapen. Wanneer de wind verkeerd slapen om vervolgens nog eens fe gaan slapen
stond, kon het er echter ook zó vriezen. en daarna nog éven te gaan slapen.
's Ochtends rond een uur of zes was het licht Uitputtend zo'n reis, maar o, ze had het voor
en 's avonds rond een uur of zes weer donker. geen goud willen missen!!
"Meestal lag ik om ongeveer acht uur's avonds
al in m'n nest" vertelt Sigrid, "in eerste instantie Karin en Klaasje
natuurlijk omdat je van dat harde werken Ín die
warmte vreselijk moe wordt, maar ook omdat
het alzo vroeg donker is en je het idee hebt dat
het om acht uur al een uur of tien is".
Teruijl ze aan het vertellen is, laat ze me haar ''".11.j
foto-album zien, met foto's van die heel andere flWiSffiry ,,:,
I
wereld die Bolivia heet. Groag wil ik alle
Het landschap is prachtig, maar de armoede is t
zo nu en dan schijnend. il Bri nkbewoners
Zo staat op éen van de foto's een hutje dat zó harteliik bedanken voor
model zou kunnen staan voor één van de plag-
genhutjes waar bij ons honderd jaar geleden de {raaie hangplant,
mensen in woonden. die ik kreeg na mijn
De wegen zijn van zand, alleen in de steden
heb je zo nu en dan asfaltwegen en water haal korte zÍekenhuis-
je bij de waterput.
oPname.
Behalve hard werken, was er gelukkig ook nog
wat trjd voor het bekijken van de omgeving.
Zo zijn ze bijvoorbeeld een keer met een paar Han Gertenbach
gidsen het oerwaud in geweest, waar ze door
heel dicht struikgewas moesten lopen, langs
bomen met giftige sfeke/s en meeftjes met kro-
kodillen en piranhaguppies (schattig hè?).
De laatste dag (viendschapsdag) was de fees-
telijke overdracht van de school, waarbij be-
langrijke mensen aanwezig waren, zoals de
burgemeester en de sheriff van Piraï en de bur-
gemeester van Santa Cruz.
Helaas was er te weinig ttjd om het dak op het
schooltje te maken, maar daarmee kon de be-
volking zichzelf gelukkig redden.
Als dank voor het bouwen van de school had-

_lt