Page 290 - Risale-i Nur - Mektubat
P. 290

292                                                                                                              MEKTUBÂT

                ِ
                                                ِ
                                                    ِ
                                                             ِ

              ِْقئْا ْ ق ْ ح لاْ ْ    ِجا ْ تنا ِ         : ْ ْ م ْع  ْا ي ِ ْ نا      ْ ي ْ ة ۞ ْ ْ ثو  ِ ِ  ْ لاثم لاْتا َّ  ْ ِو ْ ي  ْ ه لاو ْة لي ْ مج ل ا ْ ِ ن۪ اعم لا

                                                َّ
                                                         ُ


                         ِ
                 ِ ِ
               ْ ة ْ  َّ ْ يور ْ خ ْ ُلا ا ْ ْ تا       لا ْ َّث ْ م ْ ر  ِْر ْ نْ ْ عم ْ:ْا  ِ       ۞ ْ ْ ثو ا ْ ل  ث  ِ ِ     لا ْ َّل  ِْجوس  لا ْ ن  ْ وْة َّ   ى  ِ ِ  ْ ب ْ ي  ْ يغ لا
                                                   ْ ةيحو



                                                    َّ

                                                              ُ
                                              ِ
                ِ
                             ِ
                      ِ ِ
                                                      ِ
                                          ِ
            ِ
           ْراه ظاْو  ْ ة ْ  ْ ينابرلا ْ ْ ت احي ْ بس ْ َّتلا ْن ْ  لعاْعمْ:ْا  عبارو  ۞ ْ  ْ ةي ِ ِ  ْ د ْ مرسلا ِْر ِ ْ ظا ْ ن  ْ و ا ْ م ل
                                                             َّ
                     َّ َّ َّ





                                                                   َّ

                                              ِ
                          ِ
                                        ِ
              ِ ِ
                                                                 ِ
              ْةينا  ْ ب ْ ح  ْ سلاْت     ْ ء ْ ن ا  ُ  وىشلا  ِ  و ْر  ْ هُظلْ:ْا سم ا ْ خو  َّ ْ ي ْ ة ۞ ْ  ِ ِ  ْ ئْاا ْ مس ْ  لا ْ  اْت اي ْ ضتق ْ م لا
                                                                          ُ
               َّ

                      ى


                                      ُ

                                             ِ ِ
                                          ِ ِ ِ

                                      َّ  ْ م ْ ي ْ ة    ْ  لع  ْ ْ  لا  ْ ده اش ْ م ْ  لاو
                  İşte bu beş fıkrada, gelecekte bahsedeceğimiz İşaratın Esasatı var.
           Evet  herbir  mevcud  (hususan  zîhayat  olanların)  beş  tabaka  ayrı  ayrı
           Hikmetleri ve gayeleri var. Nasılki meyvedar bir ağaç, birbirinin üstündeki
           dalları semere verir; öyle de: Herbir zîhayatın, beş tabaka muhtelif gayeleri
           bulunur ve Hikmetleri var.

                  Ey  insan-ı  fâni!  Senin  cüz'î  bir  çekirdek  hükmündeki  kendi
           Hakikatını,  meyvedar  bir  Şecere-i  Bâkîyeye  inkılâb  etmesini..  ve  beş
           işarette  gösterilen  on  tabaka  meyvelerini  ve  on  nevi  gayelerini  elde
           etmesini istersen, hakikî Îmanı elde et. Yoksa bütün onlardan mahrum
           kalmakla beraber, o çekirdek içinde sıkışıp çürüyeceksin.

                  Birinci İşaret:
              ِ  ْ  ل ْ ة ْ  يمج  ْن۪ اع ِ ا ْ  ل  ْ م ْ  لاْ ْ ظافحتس ِ ِ  ْ ع ْ ْ ا  ْ مْة َّ      ِ ِ  ْ را ْ ي  ْ بتع ِ ِ  ْ  ا ْ لا  ْتانيع  ل ْ َّت  اْلد ْ ب ى  ْ تبْ:  ْ  اف ْ و ْ لا    َّ
                                                       ِ
                               ِ

                                                                 ِ
                                                                      ِ

                                                            ى





                                              ِ
                                          ِ
                                      ْ ي ْ ة    ِ ِ  ْ لاثم ْ  ل اْتا  ْ ِوه ْ ي  ْ و ْ  لا   ُ َّ
                                          َّ

           Fıkrası  ifade  ediyor  ki:  Bir  mevcud  Vücuddan  gittikten  sonra,  zahiren
           kendisi ademe, fenâya gider; fakat ifade ettiği manalar bâkî kalır, mahfuz
           olur.  Hüviyet-i  misaliyesi  ve  sureti  ve  mahiyeti  dahi  Âlem-i  Misalde  ve
           Âlem-i  Misalin  nümuneleri  olan  Elvah-ı  Mahfuzada  ve  Elvah-ı
           Mahfuzanın nümuneleri olan kuvve-i hâfızalarda kalır. Demek bir vücud-u
           surî kaybeder, yüzer Vücud-u Manevî ve İlmî kazanır. Meselâ: Nasılki bir
           sahifenin  tab'ına  medar  olan  matbaa  hurufatına  bir  vaziyet  ve  bir  tertib
           verilir  ve  bir  sahifenin  tab'ına  medar  olur;  ve  o  sahife  ise  suretini  ve
           hüviyetini, basılan müteaddid yapraklara verip ve manalarını çok akıllara
           neşrettikten   sonra    o    matbaa    hurufatının    vaziyeti    ve    tertibi    de
   285   286   287   288   289   290   291   292   293   294   295