Page 137 - ภาษาไทย ม.ต้น

ห น า | 137

ลําดับที่ เครื่องหมาย ชื่อ วิธีใช

5. “…………..” อัญประกาศ มีวิธีใชดังนี้
เนนคํา หรือขอความใหผูอานสังเกตเปนพิเศษ

ตัวอยาง

ผูหญิงคนนั้น “สวย” จนไมมีที่ติ เขาเปนคน
“กตัญูรูคุณคน” อยางนาสรรเสริญยิ่ง

ใชสําหรับขอความที่เปนความคิดของผูเขียน

หรือความคิดของบุคคลอื่น
ตัวอยาง

ฉันคิดวา “ฉันคงจะมีความสุขที่สุดในโลก ถามี

บานของตัวเองสักหลังหนึ่ง” เขาคิดวา “ไมมีสิ่ง
ใดในโลกนี้ที่จีรังยั่งยืน”

ขอความที่เปนคําสนทนา เชน

ดํา “เมื่อคืนนี้ฝนตกหนัก น้ําทวมเขามาถึงใน

บาน แนะ ที่บานของเธอน้ําทวมไหม”
แดง “เหรอ ที่บานน้ําไมทวมหรอก แลวกอน

มาทํางานน้ําลดแลวหรือยังละ”

4. ขอความที่ผูเขียนนํามาจากที่อื่น หรือเปน

คําพูดของผูอื่น
ตัวอยาง

ก. เขาทําอยางนี้ตรงกับสุภาษิตวา “ขี่ชางจับ

ตั๊กแตน”
ข. ผมเห็นดวยกับปาฐกถาธรรมของพระราช

นันทมุนีที่วา “ความสุขมันเกิดจากเราคิดถูก

พูดถูกทําถูก”

6. ๆ ไมยมก หรือ ยมก ใชเขียนไวหลังคํา หรือขอความเพื่อใหอานคํา
หรือความนั้นซ้ํากันสองครั้ง ยมก แปลวา คู แต

ตองเปนคําหรือความชนิดเดียวกัน ถาเปนคําหรือ

ความตางชนิดกันจะใชไมยมกไมได ตองเขียน