Page 137 - PiraBook
P. 137
เมื่อท้องหิว
โลกทั้งโลกก็พลันมืดมิด
ล่มสลาย
ที่เคยเย็นก็เป็นร้อน
ที่ร้อนอยู่แล้ว
ก็ร้อนกว่าเดิม
หลับไม่ลง
กระวนกระวาย
ราวกับว่าข้าวคือสิ่งสุดท้าย
ไม่เป็นอันท�างาน
ไม่มีความคิดสร้างสรรค์
ไม่มีทางรักใครเป็น
135
134 พีร 135
