Page 96 - PiraBook
P. 96
ฉันยอมรับได้
หากเธอยังพยุงปีก
เป็นลมนั้นที่คอยช่วยไว้
ฉันจะไม่ทอดทิ้ง
แม้เพียงเสี้ยววินาที
ให้ทุกอย่างเป็นไป
ฉันรู้
ต้องอดทน
กัดฟันฝ่าฟันไป
แต่ก็นั่นแหละ
ชีวิตเป็นเช่นนี้
เสมอ
94 94 ฉันกับบทกวีเป็นเพื่อนกัน 95
