Page 9 - PP
P. 9
จอห์น เรวอลด์ (John Rewald) ที่เป็น
นักประวัติศาสตร์ศิลปะอาชีพคนแรกที่มี
ความสนใจในการกําเนิดของศิลปะสมัย
ใหม่ในระยะแรกที่จํากัดอยู่ในระยะเวลา
ของ “ศิลปะลัทธิประทับใจยุคหลัง” ที่
นิยมกันระหว่าง ค.ศ. 1886 ถึงค.ศ.
1892 ในหนังสือ “ศิลปะลัทธิประทับใจ
ยุคหลัง : จากฟัน โคค ถึงโกแก็ง” (ค.ศ.
1956) เรวอลด์เห็นว่าเป็นขบวนการที่
ต่อเนื่องจากหนังสือที่เขียนก่อนหน้านั้น
ประวัติของศิลปะลัทธิประทับใจ”
(ค.ศ. 1946) และให้ข้อสังเกตว่าเป็น
“ฉบับที่อุทิศให้แก่สมัยหลังของศิลปะ
ลัทธิประทับใจยุคหลัง”[4]—”ศิลปะ
ลัทธิประทับใจยุคหลัง : จากโกแก็งถึง
มาติส” เป็นเล่มที่ตามมาแต่เล่มนี้รวม
ศิลปะแนวอื่นที่แตกหน่อมาจากศิลปะ
ลัทธิประทับใจด้วย” และจํากัดเวลา
ระหว่างปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ถึงต้น
คริสต์ศตวรรษที่ 20 เรวอลด์เน้นความ
สนใจกับการวิวัฒนาการของศิลปินลัทธิ
ประทับใจยุคหลังในระยะแรกในฝรั่งเศส
post-impressionism 9
