Page 3 - Shakespeare

Όταν ο Σαίξπηρ ζούσε στο Λονδίνο στο τέλος της δεκαετίας του 1580 στα περίχωρα
του Λονδίνου υπήρχαν ήδη διάφορα θέατρα συνεχίζονταν να κτίζονται και αλλα σε
όλη τη διάρκεια της καριέρας του.

Ηταν εξοστρακισμένα απο την πόλη οπως και οι οίκοι ανοχής, οι φυλακές, οι
πυριτιδαποθηκες, τα νεκροταφεία για άψαλτους νεκρούς, τα φρενοκομεία. Την ίδια
εποχή μάλιστα σε συνδυασμό με τον πουριτανισμο, τα θέατρα με τα προκλητικά
λογοπαίγνια και το ντύσιμο των ανδρών με γυναικεία ρουχα θεωρούταν αφύσικο
περιβάλλον. Πίστευαν ότι αποσπούσε τον κόσμο απο την λατρεία του Θεού και
προκαλούσαν σεξουαλική διέγερση που έβλαπτε την υγεια. Παραλληλα υπήρχε κάποιο
είδος κρατικής ανοχής για τα θεατρικά έργα, όμως ίσχυαν συγχρόνως κάποιοι αυστηροί
κανονισμοί που οι ιδιοκτήτες ηταν αναγκασμένοι να υπακούουν. Υπηρχαν Ταξιάρχες
που έδιναν άδεια για θεατρικά έργα και εξασφάλιζε οτι ακολουθούσαν καποιους κανόνες
ευπρέπειας. Αν αυτές οι προϋποθέσεις δεν πληρούνταν ειχαν το δικαίωμα να φυλακίσουν
τους υπεύθυνους για όσο καιρό εκείνοι ήθελαν. Για να βγάλει κέρδος ενα θεατρο στο
Λονδίνο εκείνης της εποχής επρεπε να συγκεντρώνει 2000 θεατές την ημερα και να
διατηρεί αυτα τα νούμερα σταθερά σε συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού.

Τα θέατρα του Σαίξπηρ ηταν σαν μόνιμοι χώροι διασκέδασης και μια καινοτομία.
Ολα τα θέατρα του Λονδίνου με εξαίρεση τη Σφαίρα είχαν στραφεί σε εναλλακτικά
θέματα για να συμπληρώνουν τα εισοδήματα τους.