Page 79 - Shakespeare

Σφαίρας, ενός ξύλινου ανοιχτού θεάτρου. Πολλά από τα έργα του παρουσιάστηκαν εκεί για πρώτη
φορά. Οι παραστάσεις γίνονταν την ημέρα, δεν υπήρχε ρεύμα, βλέπετε… Κι όχι μόνο… ούτε
αυλαία υπήρχε, ούτε μικρόφωνα ούτε γυναίκες ηθοποιοί… Νεαροί άντρες υποδύονταν τους

γυναικείους ρόλους. Οι χαρακτήρες του έκλαιγαν, γελούσαν, δολοπλοκούσαν, ερωτεύονταν,
σκότωναν και κάπου ανάμεσα πετούσαν κανένα πονηρό υπονοούμενο ή βρώμικο αστειάκι για να
διασκεδάσει το κοινό.

Ο Shakespeare ήταν μάστορας στο χειρισμό της γλώσσας και η επίδρασή του στα Αγγλικά
παραμένει ισχυρή ακόμη και σήμερα. Οι περισσότεροι από μας χρησιμοποιούμε περίπου 2.500

λέξεις στο λεξιλόγιό μας. Ο βάρδος όμως έπαιζε στα δάχτυλα γύρω στις 25.000!

Πέθανε το 1616 από άγνωστη ασθένεια στο μέρος που γεννήθηκε και τον έθαψαν στο προαύλιο
του ναού της Αγίας Τριάδας στο Stratford. Στο μνήμα του δεν υπάρχει τ’ όνομά του, μόνο ένα
περίεργο ποιηματάκι, μια αστεία κατάρα:

«Φίλε καλέ μου, εδώ, για το Θεό, μη σκάψεις,

να μη σκεφτείς το χώμα ετούτο να ξεθάψεις.

Ευλογημένος όποιος πέτρα δεν πειράξει,

καταραμένος όποιος τα οστά ταράξει.»

Όταν σκεφτόμαστε το έργο του μας κάνει, βέβαια, εντύπωση πως αυτός ο τύπος εμπνεύστηκε
καταστάσεις και χαρακτήρες που δεν πλησίαζαν ούτε στο ελάχιστο προσωπικές του εμπειρίες.
Υπήρξε όμως ένας αξεπέραστος παρατηρητής της ανθρώπινης φύσης και κατάφερε να

δημιουργήσει με την πένα του τέτοιο πλούτο, τόση σοφία, τέτοια ποικιλία, ένα έργο τόσο
συγκλονιστικό και απολαυστικό για τόσα χρόνια. Αυτή είναι και η σφραγίδα της μεγαλοφυίας.
Ένας μόνο άνθρωπος είχε το χάρισμα και βρέθηκε στις κατάλληλες συνθήκες για να μας δώσει
αξεπέραστα έργα, κι αυτός ήταν ο William Shakespeare απ’ το Stratford – όποιος κι αν ήταν.