Page 15 - Sprinting voor Sophia

Onvergetelijke herinneringen van een moeder
Dat het leven niet alleen maar leuk is, weet Marleen van Dienst als geen an- der. Als moeder van 4 kinderen moet je al het beste uit jezelf halen, maar als een van je kinderen dan ook nog ernstig ziek is, wordt de boel op de proef gesteld. Haar zoon Thom is nu 11 jaar. Geboren met Spina bifida, een ‘open rug’ als gevolg van een ontwik- kelstoornis van het ruggenmerg en de wervelkolom. Thom heeft ook nog eens de zeldzame vorm, een ‘geslo- ten, open rug’.
Wanneer ik bel met Marleen, gaat het niet goed met Thom. Na een flinke blaasoperatie is hij nu, na een opname van ruim 8 dagen
in het Sophia, weer thuis in Puttershoek. “Thom ligt nu ziek op de bank. Hij moet
leren katheteriseren, maar dat is niet iets
wat vanzelf gaat. Zijn ziekte heeft, eigenlijk sinds zijn 7de levensjaar, enorme impact gehad. Het leven lacht Thom niet altijd toe.'' Toch zijn er momenten dat ook Thom plezier beleeft. Marleen vertelt verder; “Paulina van het Sophia regelt allemaal leuke dingen. Zij is toevallig ook mijn nicht, een super spontane vrouw die altijd aan ons denkt en dat is echt heel fijn. Het is voor Thom ook fijn omdat Paulina een herkenbaar gezicht is. Zo heeft ze geregeld dat Thom in een Ferrari kon mee- rijden. Zijn lievelingsauto en ook nog eens een rode, geweldig! Thom mocht achter het stuur zitten en gas geven. Het is dan zo leuk hoe iemand tijd vrijmaakt om hem een mooie dag te geven. Ik realiseer mij dat mensen het harstikke druk hebben en vind het dan zo bijzonder dat zij dit doen.
Als moeder vind ik het super dat onderne- mers dit regelen voor de kinderen. Je hebt geen idee hoe onvergetelijk zo'n moment is voor een kind, maar ook voor ons als ouders. Ik kan daar echt emotioneel van worden. Er zijn mensen die alleen maar geven, die hoe- ven er niets voor terug.
“Er zijn mensen die alleen maar geven, die hoeven er niets voor terug”
Voor mijn andere 3 kinderen is het ook zwaar, want het draait altijd om Thom en ook mijn anderen kinderen hebben hun uitdagingen
in het leven. Gelukkig krijgen we vanuit de kerk veel steun. Veel mensen kunnen zich niet realiseren hoe dit is. Ik krijg veel appjes op een dag met de vraag hoe het met Thom gaat en ik moet dan keer op keer hetzelfde verhaal vertellen. Soms kan ik dat niet meer opbrengen. Voel jezelf niet bezwaard, denk ik wel eens, mensen kunnen gewoon langsko- men in het ziekenhuis, zodat ze zelf kunnen zien hoe het gaat op zo’n moment.
Thom heeft gelukkig ook fijne momenten. Hij heeft enorm zin om naar het voortgezet onderwijs te gaan en heeft een mooie groep vrienden. En als het met Thom goed gaat, gaat het met ons ook goed. En Thom wil heel verrassend in het ziekenhuis gaan werken als hij later groot is!”
15
10 JAAR SPRINTING SOPHIA