Page 41 - Sprinting voor Sophia

Harrie van Ham, vestigingsmanager Porsche Centrum Rotterdam:
“Brok in mijn keel”
Sprinting Sophia was totdat corona toesloeg een evenement waar veel Rotterdamse ‘autogekke’ onderne- mers naar uitkeken. Zo ook Harrie van Ham, vestigingsmanager van het Porsche Centrum Rotterdam.
‘Tien jaar geleden ben ik gevraagd om mee te doen. Ik werd ook geënthousiasmeerd door klanten die mij vertelden dat zij ook zouden meerijden. Toen ik voor het eerst meereed, was mijn zoon een paar jaar oud. Ik realiseerde mij destijds dat ik echt wel in mijn handjes mocht knijpen dat hij gezond is. De gedachte achter Sprinting Sophia spreekt mij daarom erg aan. Wij doen als Porsche Centrum Rotterdam ook graag mee. Ik vind het heel belangrijk dat dit initiatief binnen het hele bedrijf bekend is en ook door de collega’s wordt gedragen. We doen meestal met twee auto’s mee en het enthousiasme om in een van die twee auto’s te mogen rijden, is groot. Op zo'n dag draait het niet om ons, de auto’s of iemands status, maar het draait helemaal om de kinderen. Ze hebben echt plezier en zijn even verlost van de ziekenhuisomgeving.
Overlevingsmodus
Je ziet ook de ouders genieten. Er is de afge- lopen jaren veel in de wereld gebeurd. Niet alleen corona, maar ook oorlogen, econo- mische dalletjes en aanslagen halen volop het nieuws. Heb je thuis een ziek kind, dan ben je alles om je heen vergeten en zit je als ouders in een soort van overlevingsmodus.
Het vertrek
Vraag je mij wat ik het meest bijzonder aan de dag vind, dan is dat het vertrek. Vooraf wordt iedereen in de hal toegesproken. Het is dan helemaal stil. Al die grote heren en da- mes bij elkaar, voor hen is de sense of urgen- cy dan echt wel duidelijk. We zijn weer even gereset. Als de kinderen vervolgens met een big smile in de auto’s zitten en dat geluid van de startende motoren horen en door hun ouders, arts, verpleegster, broertjes, zusjes, vriendjes en vriendinnetjes worden uitge- zwaaid... kippenvel. Wat mij ook altijd weer raakt is dat de kinderen de gave hebben
om aan het einde van de dag dankjewel te zeggen. Voor een kind dat alles heeft is dat soms moeilijk. Als ik dan weer naar huis rijd, heb ik altijd een brok in mijn keel.
Sprankje hoop
Het is zo jammer dat Sprinting Sophia de afgelopen twee jaar niet door kon gaan.
De zieke kinderen die het evenement nog nooit hebben meegemaakt weten niet wat ze missen, maar ik denk dat het voor de Rotterdamse ondernemers goed is dat we dat doen. We moeten het ook blijven doen. Het is goed dat we ons realiseren dat het in de wereld niet alleen maar draait om politiek en geld. Het verlichten van persoonlijk
leed kan door iets kleins te organiseren. Want misschien staat er voor zo’n kindje de volgende dag wel een chemo of een andere vervelende behandeling op het programma. We geven hen dan toch weer eventjes een sprankje hoop door ze een leuke dag te bezorgen.’
41
10 JAAR SPRINTING SOPHIA