Page 77 - SULAT-SINING-2 A4

Ang Aking Dakilang Ina
Sanay Na Ako

Ang halik niya ay aking pinagmulan ng lakas, Sanay na akong laging tinatawag na tanga,
Sa yakap niyang mahigpit ako ay walang takas, Sanay na akong para sayo ay balewala,
Pagmamahal ng aking ina ay walang wagas, Dahil tanga talaga ako pagdating sayo,
Ang pag-alaga sa akin niya ay walang kupas. Pero patuloy pa rin sa pagmamahal sayo.

Sa pagbasa at pagsulat siya‟y aking kasama, Nasanay akong gabi-gabi ay umiiyak,
Mula sa abakada hanggat matematika, Na para bang puso ko ay iyong binibiyak,
Matiyagang umalalay at nagturo si ina, Walang tinig na lumalabas sa aking bibig,
Sa salapi siya'y hindi maikukumpara. Ang maririnig mo lang ay kabog sa'king dibdib.

Sa tuwing ako'y may sakit ika'y laging kapiling, Ako'y nakuntento sa kung anong meron tayo,
Kahit sa Diyos Ama hindi ko ito hiniling, Lubusan ding nakuntento sa ikaw at ako,
Aarugain ako hangga't sa'king paggaling, Para bang tayo at para bang mahal mo ako,
Haplos at yakap mo ako‟y tiyak na gagaling. Handa ko ring iaalay lahat lahat sayo.

Ang Lahat ng sakripisyo ay kanyang ginawa, Mag-isa sa lugar kung saan tayo'y nagkita,
Para sa kabutihan at magandang tadhana, Sa 'sandali lang' pero ilang oras na pala,
Isusubo na lang saki‟y ibinibigay pa, Sa galit na tono ng salitang 'mahal kita',
Kahit siya‟y maubos ay hindi niya alintana. Iniyakan ang 'di mo pagpaparamdam sinta.

71 72