Page 6 - MGA-NATATANGING-LIKA-SA-PAGSULAT-NG-TULA-AT-ALAMAT A4
P. 6
MAHAL KONG MANLOLOKO KARANASAN
Sa unang pagtatagpo ng ating mga mata Ika’y kanyang iniwan, ngunit bakit mo hinayaan
At lumapit ang tadhanang ika’y makilala, Na ika’y kanyang saktan at hindi man lang pinaglaban
Hanggang humigpit ang tali ng tayo’y pinagsama Ang sakit sana ay hindi ma na ito maramdaman
At hanggang sa pagtanggap na ika’y kapiling na. At ang pait at pighati na kaniyang ipinaramdam
Kahit itago ang pait ng mga sandali, Napakasakit ng kanyang mga ipinadama
At nang alaala na pilit isinusulsi, Na para kang tinamaan ng napakaraming pana
At sa mapanglaw mong gabi ay mananatili Kailan mo ba balak tanggapin na ito’y wala na?
Ang sa pag-asang magbabalik ang isang muli. Hanggang kailan mo matatangap na ito’y tapos na?
Bakit ka pa rin umaasang babalikan ka pa niya?
Hinabaan ko na pati ang aking kulindang, Bakit ka pa rin umaasang mamahalin ka pa niya?
Hinayaan na lamang kahit may kakulangan, Kailan mo balak tanggapin na ito ay wala na?
At dito sa aking buhay siya ay kapunuan, Dahil hanggang ngayon patuloy ka paring umaasa.
kahit alam kong di niya ako ipaglalaban
Patuloy na umaasa na babalikan ka pa niya
Tila parang isang laro ang relasyong ito, Patuloy na umaasang mamahalin ka pa niya
Matapos manalo iiwan mo akong talo, Ngunit isa na lamang itong magiging ala-ala
Kahit maipanalo ako ng ibang tao, Hanggang mistula na lamang itong mawawala .
Ika'y laging nasa puso ko't di magbabago.
4 5
