Page 55 -
P. 55

ถวายพรพระ (อิติป โสฯ)ิติป โสฯ)
                        ถวายพรพระ (อ

                                      ¾Ø·¸¤Ø³

                 ÍÔμÔ» âÊ ÀФÐÇÒ ÍÐÃÐËѧ ÊÑÁÁÒÊÑÁ¾Ø·â¸ ÇÔªªÒ

           ¨ÐÃгÐÊÑÁ»˜¹â¹ ÊؤÐâμ âÅ¡ÐÇÔ·Ù ÍйØμμÐâà »ØÃÔÊÐ


           ·ÑÁÁÐÊÒÃÐ¶Ô ÊÑμ¶Ò à·ÇÐÁйØÊÊҹѧ ¾Ø·â¸ ÀФÐÇÒμÔ

                 พระผูมีพระภาคเจานั้น เปนผูไกลจากกิเลส เปนผูตรัสรูชอบได
           โดยพระองคเอง เปนผูถึงพรอมดวยวิชชาและจรณะ (ความรู และความ

           ประพฤติ) เปนผูเสด็จไปดีแลว (คือ ไปที่ใดยังประโยชนใหที่นั้น) เปนผูรูโลก
           อยางแจมแจง เปนผูสามารถฝกบุรุษที่สมควรฝกไดอยางไมมีใครยิ่งไปกวา

           เปนครูผูสอนของเทวดาและมนุษยทั้งหลาย เปนผูรู ผูตื่น ผูเบิกบาน

           ดวยธรรม เปนผูมีความจําเริญ จําแนกธรรมสั่งสอนสัตวดังนี้

                                     ¸ÃÃÁ¤Ø³


                 ÊîÇÒ¡¢Òâμ ÀФÐÇÐμÒ ¸ÑÁâÁ Êѹ·Ô¯°Ôâ¡ ÍСÒÅÔâ¡

           àÍËÔ»˜ÊÊÔâ¡ âͻйÐÂÔâ¡ »˜¨¨Ñμμѧ àÇ·ÔμѾ⾠ÇÔސÙËÕμÔ

           (ออกเสียงวา วิญูฮีติ)

                 พระธรรมเปนสิ่งที่พระผูมีพระภาคเจาไดตรัสไวดีแลว เปนสิ่งที่ผู
           ศึกษาและปฏิบัติพึงเห็นไดดวยตนเอง เปนสิ่งที่ปฏิบัติไดและใหผลได

           ไมจํากัดกาล เปนสิ่งที่ควรกลาวกับผูอื่นวาทานจงมาดูเถิด เปนสิ่งที่ควรนอม
           เขามาใสตัว เปนสิ่งที่ผูรูก็รูไดเฉพาะตนดังนี้





           ÇÔÃÔÂÐ ñðôöÔÃÔÂÐ ñðôö                                        55 55 55 55
           Ç
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60