Page 5 - บทสวดสาธยายธรรม อริยะสาวก

สวดสาธยาย อวิชชา

ยัง โข ภิกขุ ทุกเข อัญญาณัง ทุกขะสะมุทะเย อัญญาณัง ทุกขะนิโรเธ อัญญาณัง ทุกขะนิโรธะคามินิยา

ปะฏิปะทายะ อัญญาณัง
ดูกรภิกษุ ความไม่รู้ในทุกข์ ความไม่รู้ในเหตุให้เกิดทุกข์ ความไม่รู้ในความดับทุกข์ ความ

ไม่รู้ในทางที่จะให้ถึงความดับทุกข์ นี้เรียกว่าอวิชชา

อะยัง วุจจะติ ภิกขุ อะวิชชา เอตะตาวะตา จะ อะวิชชาคะโต โหติ

และด้วยเหตุเพียงเท่านี้ บุคคลย่อมชื่อว่าตกอยู่ในอวิชชา
ตัสมา ติหะ ภิกขุ อิทัง ทุกขะนะติ โยโค กะระณีโย ทุกขะสะมุทะเย โยโค กะระณีโย ทุกขะนิโรเธ โย

โค กะระณีโย อะยัง ทุกขะนิโรธะคามินี ปะฏิปะทาติ โยโค กะระณีโย
ดูกรภิกษุ เพราะฉะนั้นแหละ เธอพึงกระท าความเพียร เพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์

นี้เหตุให้เกิดทุกข์ นี้ความดับแห่งทุกข์ นี้ทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์ ดังนี้
ส . มหาวาร. ๑๑/๔๒๖/๑๖๕๙

สวดสาธยาย ปฏิจจสมุปบาท

อิธะ ภิกขะเว อะริยะสาวะโก ปะฏิจจะสะมุปปาทัญเญวะ สาธุกัง โยนิโสมะนะสิกะโรติ

ภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ย่อมกระท าไว้ในใจโดยแยบคายเป็นอย่างดีซึ่ง

ปฏิจจสมุปบาทนั่นเทียว ดังนี้ว่า

อิมัส๎มิง สะติ อิทัง โหติ ด้วยอาการอย่างนี้ เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ย่อมมี

อิมัสสุปปาทาอิทัง อุปปัชชะติ เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น

อิมัส๎มิง อะสะติ อิทัง นะ โหติ เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ย่อมไม่มี

อิมัส๎สะ นิโรธา อิทัง นิรุชฌะติ เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป

ยะทิทัง ได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ

อะวิชชาปัจจะยา สังขารา เพราะมีอวิชชาเป็นปัจจัยจึงมีสังขารทั้งหลาย

สังขาระปัจจะยา วิญญาณัง เพราะมีสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ

วิญญาณะปัจจะยา นามะรูปัง เพราะมีวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป

นามะรูปะปัจจะยา สะฬายะตะนัง เพราะมีนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ

สะฬายะตะนะปัจจะยา ผัสโส เพราะมีสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ

ผัสสะปัจจะยา เวทะนา เพราะมีผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา

เวทะนาปัจจะยา ตัณหา เพราะมีเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา

บทสวดสาธยายธรรม อริยะสาวก เรียบเรียงและถ่ายทอดค าสอน อรหันตสัมมาสัมพุทธะ โดย หญ้าพันปี ๔