Page 144 - จิตรกรรมปริศนาธรรมภาคใต้
P. 144
ภําพล้ินงูในปํากงู การอยู่ในโลกคือ งูที่มีความดุร้ายอันตราย และมีเขี้ยวโลก “โลกธรรม 8 ประการ” คือ ลาภ, ยศ, สรรเสริญ และสุขน้ี พวกหนึ่งไม่มีลาภ, ไม่มียศ, นินทา และทุกข์น้ี พวกหนึ่งเป็นการยั่วให้ดีใจ ทาให้คนโง่ เข้าไปหลง บ้า ติดพันกับเข้ียวของโลก ผู้ท่ีอยู่ในปากงูได้ต้องทาตัวให้เหมือนล้ินงูคือ มีปัญญารู้เท่าทันโลก ไม่หว่ันไหว อยู่เหนือโลกธรรม 8 ประการ เหมือนพระที่น่ังบนดอกบัว มีสติ และสมาธิ
ภําพผู้ดับไม่เหลือ หมายถึง ดับไม่เหลือแห่งกิเลสตัณหา อุปทาน และตัวกูของกู คือ การไม่ปรุงแต่ง ออกจากจิตใจ ไม่ให้เกิดส่ิงเหล่าน้ี อันเกิดจากตา หู จมูก ล้ิน กาย ใจ ให้มีสติปัญญาควบคุมการปรุงแต่ง ดับตัวตน ป้องกัน การเกิดแห่งตัวตน จนกระท่ังไม่เหลือความทุกข์ไม่มี โดยเฉพาะการยึดมั่นในตัวตนของเบญจขันธ์ทั้ง 5 คือ รูป เวทนา สัญญาณ สังขาร และวิญญาณ มีปัญญานามาซึ่งความรู้สึกแห่งความสะอาด ความสว่าง และความสงบ
ภําพจิตว่ํางได้ยินเสียงหญ้ําพูด ใบไม้ หมายถึง จิตว่าง กอหญ้าพลิ้วไหวตามลมเหมือนกับมันพูดถ้าจิตว่าง จิตว่าง คือ ว่างจากตัวกูหรือของกู ว่างจากอัตตา ถ้าจิตว่างก็จะเกิดความรู้แจ้งแทงตลอดไปทุกอย่าง และได้ยินเสียง แม้กระท่ังหญ้าพูดกัน และด่ากันอยู่ทุกเวลาในเรื่องความทุกข์ ผู้มีจิตว่างคือ หยุดทุกข์ หยุดวุ่นวาย ว่างสบาย สงบ ไม่ปรุงแต่ง หยุดวิตกกังวล ปราศจากความรู้แห่งตัวตนก็จะพบสิ่งใหม่ คือ นิพพาน
ภําพพ้นแล้วโว้ย หมายถึง พ้นโลกอยู่เหนือโลก เป็นโลกุตตระ เป็นการปล่อยวางท้ังสุข และทุกข์ เพ่ือเข้าสู่ ความดับทุกข์ จะพบความหรรษาร่าเริงอย่างเย็น เหมือนเมฆท่ีลอยพ้นโบสถ์พ้นเจดีย์ พ้นสวรรค์ แล้วพุ่งขึ้นสู่ความว่าง อันปราศจากขอบเขตของขนาด และเวลา เป็นอารมณ์ความสุขเบิกบาน
ภําพท้ิงทวนของเชอแมน แบ่งเด็กเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มด้านล่าง 4 คน เขาข่วนหน้ากัน ทะเลาะกัน ส่วนเด็กด้านบน ช่วยเด็กด้านล่างมาร้องเพลงอันแสดงความรัก ทาสัญญาสันติภาพกัน เลิกความโกรธ ความไม่สบายใจทั้งหมด
ภําพที่ 3-29 อริยมรรคมีองค์แปด
134
