Page 64 - จิตรกรรมปริศนาธรรมภาคใต้
P. 64
ยุคสมัยการผสมผสานวัฒนธรรมท่ีหลากหลาย ดังปรากฏเทคนิคเชิงช่างการเขียนภาพส่วนประกอบของภาพปริศนาธรรม ของเน้ือหาหลัก ดังนี้
ภําพพระภิกษุสงฆ์ มีเทคนิคเชิงช่างในการระบายสีผิวด้วยสีเดียวเกลี่ยเรียบให้กลมกลืนกัน ด้วยการไล่ น้าหนักสี และการระบายสีเรียบเพียงสีเดียว สุดท้ายตัดเส้นด้วยสีน้าตาลเข้มแสดงรายละเอียด ของร้ิวรอยผ้าจีวร ร่างกาย หน้าตาพระภิกษุ แต่ยังไม่งามนักแต่มีความเป็นลักษณะเฉพาะของฝีมือช่างท้องถิ่นภาคใต้ โดยรวมจะแสดงออกด้วยอาการ สา รวม แบบผทู้ รงศลี กริ ยิ าทา่ ทางจะอยใู่ นลกั ษณะของการปฏบิ ตั กิ รรมฐาน มกี ารแตง่ กายแบบครองจวี รหม่ เฉยี ง เปดิ ไหลข่ วา มีสังฆาฏิพาดที่ไหล่ซ้าย ไม่มีผ้าคาดอก สันนิษฐานว่าเป็นการแต่งกายของพระสงฆ์ ฝ่ายธรรมยุตินิกาย (ภาพที่ 2-3)
ภําพบุคคลท่ัวไป
ช่างจะให้ความสาคัญกับ ภาพบุคคลทั่วไปในการสื่อบอกเล่าเรื่องราว แสดงออกเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มแรก จะเขียน ภาพบุคคลตามเทคนิคเชิงช่างแบบศิลปะ ตะวันตกโดยลงสีเน้ือและสีน้าตาล และตัด เส้นด้วยสีน้าตาลเข้ม สีดาและสีขาว ส่วน ผ้าสไบผ้าถุงจะแสดงรายละเอียดด้วย ลายดอกไม้ ลายจุดโดยใช้สีที่กลมกลืนกับ สีผิว แต่มีน้าหนักแตกต่างกันตามลวดลายที่ แสดงถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรมของ ลวดลาย (ภาพท่ี 2-4) จะมีการตัดเส้นที่อิสระ
ขนาดแตกต่างกัน
ภําพท่ี 2-3 ภาพพระสงฆ์ฝ่ายธรรมยุติกนิกาย
กลมุ่ ท่ี 2 การเขยี นใบหนา้ ภาพคนตามแบบอยา่ งของครคู งแปะ๊ จากภาพมโหสถ วดั สวุ รรณนาราม วาดดว้ ย เส้นแผ่วเบาแล้วใช้เส้นหนักที่ขอบตา และริมฝีปากท่ีบรรจบกัน ใช้พู่กันปลายแหลมเล็ก ๆ ค่อย ๆ เกลี่ยคิ้ว จมูก ปาก และ คาง หนวดเครา ด้วยความละเอียดประณีตจะใช้เส้นหนักตรงดวงตากับเส้นขอบตา และกลางปาก ทาให้ภาพดูกลมกลืน มีแสงเงาดูมีชีวิตชีวา(ประยูร อุลุชาฎะ, 2530: 14) เทคนิคการเขียนภาพบุคคลท่ัวไปดังกล่าวช่างท้องถิ่นภาคใต้ นามาใช้ ในการเขียนภาพส่วนประกอบของภาพปริศนาธรรมในจิตรกรรมฝาผนังซึ่งมีรูปแบบท่ีแสดงออกในการเลียนแบบธรรมชาติ ของภาพบุคคลที่มีทั้งอ้วน ผอม เด็ก คนแก่ หนุ่มสาว ผิวขาว ผิวดา ผมหยิก ผมตรง บางคนมีหนวดเครา แสดงถึงความ
54
