Page 63 - จิตรกรรมปริศนาธรรมภาคใต้
P. 63
ภําพที่ 2-2 รูปแบบการเขียนภาพจบเป็นตอนของภาพปริศนาธรรม แนวเรื่อง อสุภะ 10
2.2 เทคนิคเชิงช่ํางภําพปริศนําธรรม
ภาพปริศนาธรรมในจิตรกรรมฝาผนังภาคใต้ เนื่องจากบางภาพเป็นฝีมือช่างชั้นครู และบางภาพเป็นฝีมือ ช่างท้องถิ่นที่มีเทคนิคการเขียนแบบเรียบง่าย จึงทาให้ภาพจิตรกรรมฝาผนังมีฝีมือที่ประณีตไม่สม่าเสมอกัน ซึ่งสังเกตเห็น ความแตกต่างได้ค่อนข้างชัดเจน ดังปรากฏการวาดภาพเนื้อหาหลักและส่วนประกอบรองของภาพ ดังน้ี
ภาพปริศนาธรรมแนวเร่ือง ปฏิจจสมุปบําทและนรกภูมิ มีลักษณะการแสดงออกของเนื้อหาสาระเหมือน ช่างหลวงภาคกลาง เพราะเจ้าเมืองสงขลาได้ไปฝึกอบรม ฝึกฝนเรียนรู้จากช่างหลวงภาคกลาง จึงมีความเช่ือมั่นในฝีมือ การออกแบบช่างภาคกลาง ด้วยการสืบทอดเทคนิคเชิงช่างตามแบบประเพณีสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ได้แก่ ใช้สีวรรณะ ของสีเข้มคล้า พื้นหลังมืด เห็นภาพเลือนราง และเน้นภาพสาคัญโดดเด่นสวยงามของตัวภาพให้มีขนาดและสัดส่วน เหมอื นจรงิ มากขนึ้ ในขณะทบ่ี างสว่ นของจติ รกรรมยงั รกั ษาแบบประเพณแี ละอดุ มคตไิ ทยไวอ้ ยา่ งเครง่ ครดั แตท่ า ใหป้ ระสานกนั อย่างไม่ขัดตา โดยภาพบุคคลบางภาพเป็นภาพเหมือนจริงตามเทคนิคเชิงช่างศิลปะตะวันตก ในขณะลักษณะอื่นเป็นแบบ ประเพณี เช่น วัดบวรนิเวศวิหาร (วรรณิภา ณ สงขลา, 2533: 29) ภาพปฏิจจสมุปบาทและนรกภูมิ ในจิตรกรรมฝาผนัง วดั โพธปิ์ ฐมาวาส มกี ารผสมผสานวธิ คี ดิ คตคิ วามเชอื่ ของหลกั ธรรมคา สอนของพระพทุ ธศาสนากบั ชา่ งทอ้ งถนิ่ ภาคใต้ ในการ บอกเล่าเรื่องราวเน้ือหาโดยรวมจะเป็นการผสมผสานรูปแบบศิลปวัฒนธรรมไว้ด้วยกันอย่างกลมกลืนมีเอกภาพท่ามกลาง
53
