Page 47 - โครงการสื่ออิเล็กทรอนิกส์

หน้าที่พลเมืองและศีลธรรม 44

1. วัฒนธรรมที่เป็นวัตถุ (Material Culture) หมายถึง วัฒนธรรมด้านรูปธรรม เป็น วัดเน

ธรรมที่สามารถสัมผัสได้ มีรูปร่าง สิ่งที่มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้นมาใช้ในการด ารงชีวิต เช่น บ้านเรือน อาหาร

เครื่องมือ เครื่องใช้ ยารักษาโรค เป็นต้น
2. วัฒนธรรมที่ไม่ใช่วัตถุ (Non-material Culture) หมายถึง วัฒนธรรมด้านนามธรรม เป็น

วัฒนธรรมที่ไม่สามารถสัมผัสได้ เช่น ภาษา ถ้อยค าที่ใช้พูด ความคิด ค่านิยม ประเพณี ความเชื่อทาง

ศาสนาลัทธิการเมือง ไม่สามารถสัมผัสได้ ณรงค์ เล็งประชา (2528 : 7) ได้กล่าวประเภทของวัฒนธรรมไว้
ดังนี้

1. วัฒนธรรมทางวัตถุ (Material Having) ได้แก่ สิ่งประดิษฐ์ ที่มนุษย์ได้คิดสร้างขึ้น เช่น บ้าน

รถ โต๊ะ เก้าอี้ เป็นต้น
2. วัฒนธรรมทางความคิด (Ideas thinking) วัฒนธรรมด้านนี้ ได้แก่ ความเจริญทาง

วิทยาศาสตร์ ความเชื่อทางศาสนา วรรณคดี สุภาษิต เป็นต้น

3. วัฒนธรรมทางบรรทัดฐาน (Norms Doing) ได้แก่ ระเบียบแบบแผน หรือประเพณีที่ บุคคล

ในสังคมยึดถือและปฏิบัติร่วมกัน ซึ่งประกอบด้วย
(1) วิถีประชา (Folkways) ได้แก่ แบบแผนในการด าเนินชีวิต เช่น การทดแทนบุญคุณ บิดา

มารดา การบวช

(2) จารีต (Mores) ได้แก่ ระเบียบแบบแผนที่บุคคลในสังคมจะต้องปฏิบัติ หากฝ่าฝืนถือ ว่า
เป็นการกระท าผิดทางศีลธรรม สังคมอาจรังเกียจ

(3) กฎหมาย (Laws) ได้แก่ ระเบียบที่ทุกคนในสังคมต้องปฏิบัติตาม หากฝ่าฝืนจะถูก ลงโทษ

ตามบทกฎหมายหรือระเบียบข้อบังคับ
3.2 อิทธิพลของวัฒนธรรมที่มีต่อการด ารงชีวิตของสังคมไทย

อิทธิพลของวัฒนธรรมที่มีต่อการด ารงชีวิตของสังคมไทย มีดังนี้

1. ความขัดแย้งทางวัฒนธรรม ศาสนา หรือพรรคการเมืองต่าง ๆ เป็นต้น

2. ความล้าหลังทางวัฒนธรรม วัฒนธรรมหนึ่ง ๆ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงท าให้ไม่ทันสมัยตาม

ชาติอื่น ไม่ทัน เช่น กฎหมาย ความคิดแนวไสยศาสตร์ เป็นต้น
3. การไม่ยอมรับวัฒนธรรมของสังคมอื่น ไม่ยอมผสมผสานพัฒนาวัฒนธรรม

4. อนุวัฒนธรรม หมายถึง วัฒนธรรมย่อยในสังคมใหญ่ที่สมาชิกปฏิบัติอยู่ เช่น วัฒนธรรมเชื้อ

ชาติ วัฒนธรรมท้องถิ่น วัฒนธรรมอาชีพวัฒนธรรมเกษียณอายุ เป็นต้น