Page 12 - รายงานเขมร
P. 12
12
สภาพทั่วไป
จังหวัดสระแก้ว มีที่มำจำกชื่อสระน ้ำโบรำณในพื้นที่อ ำเภอเมืองสระแก้ว ซึ่งมีอยู่ 2 สระ ในสมัยธนบุรี
ประมำณ ปี พ.ศ.2523 พระบำทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้ำจุฬำโลกมหำรำช เมื่อครั้งทรงเป็นสมเด็จเจ้ำพระยำ
มหำกษัตริย์ศึก เป็นแม่ทัพยกไปตีที่ประเทศเขมร (รำชอำณำจักรกัมพูชำ) ได้แวะพักบริเวณสระแก้วทั้งสอง
แห่งนี้ กองทัพได้อำศัยน ้ำจำกสระใช้สอย จึงได้ขนำนนำมสระทั้งสองนี้ว่ำ " สระแก้วสระขวัญ" และได้น ำ
น ้ำจำกสระทั้งสองแห่งนี้ใช้ในกำรประกอบพิธีถือน ้ำพิพัฒน์สัตยำ โดยถือว่ำเป็นน ้ำศักดิ์สิทธิ์สระแก้ว เดิมมี
ฐำนะเป็นต ำบล ซึ่งสมัยก่อนได้ตั้งเป็นด่ำนส ำหรับตรวจคนและสินค้ำเข้ำออก มีข้ำรำชกำรต ำแหน่งนำยกอง
ท ำหน้ำที่เป็นนำยด่ำน จนถึง ปี พ.ศ.2452 ทำงรำชกำรจึงได้ยกฐำนะขึ้นเป็นกิ่งอ ำเภอ ชื่อว่ำ " กิ่งอ ำเภอ
สระแก้ว " ขึ้นอยู่ในกำรปกครองของอ ำเภอกบินทร์ โดยใช้ชื่อสระน ้ำ เป็นชื่อกิ่งอ ำเภอชื่อว่ำ " อ ำเภอ
สระแก้ว " ขึ้นอยู่ในกำรปกครองของจังหวัดปรำจีนบุรี และต่อมำเมื่อวันที่ 1 ธันวำคม 2536 ได้มี
พระรำชบัญญัติจัดตั้งจังหวัดสระแก้วขึ้น ประกำศในพระรำชกิจจำนุเบกษำ ฉบับพิเศษ เล่มที่ 110 ตอนที่
125 ลงวันที่ 2 กันยำยน 2536 เป็นผล ให้จังหวัดสระแก้วได้เปิดท ำกำรในวันที่ 1 ธันวำคม 2536 โดยเป็น
จังหวัดที่ 74 ของประเทศไทย
