Page 62 - วารสารดวงหทัย
P. 62

"...ลูกที่รักทั้งหลาย พวกลูกเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีความหวัง

                                                            มีความฝัน และมีค�าถามใหม่ ๆ อาจรวมถึงความสงสัย


                                                            ต่าง ๆ อีกด้วย ขอเชิญชวนให้พวกลูกรักษาความชื่นชม

                                                            ยินดี ให้มีชีวิตชีวา จงอย่ากลัวที่จะมองไปในอนาคต

                                                             ข้างหน้าด้วยความเชื่อมั่น จงหยั่งรากลึกลงในความดี

                                                            จงมองอนาคตด้วยความชื่นบาน และความไว้วางใจ..."

                                                                      (โอวาทพระสันตะปาปาฟรานซิส)










              หอพักมารีอา (นักเรียนประจ�า)



                   เยาวชนเปรียบเหมือนเหล่าต้นไม้ที่งดงามและแตกต่าง

          มีกิ่งก้านสาขาแผ่ขยายขึ้นไปบนท้องฟ้าที่สูงชะลูดไปเรื่อยๆ
          ต้นไม้เหล่านั้นดูเหมือนกับว่าจะเป็นบทเพลงแห่งความหวัง

          และความสุข แต่หลังจากที่เกิดพายุขึ้น หลายครั้งเราพบว่า
          พวกมันได้ร่วงหล่น ล้มลง และตายไป พวกมันปราศจากราก

          ที่ลึก พวกมันแผ่กิ่งก้านสาขาโดยปราศจากรากที่มั่นคง และ
          พวกมันก็ล้มลงทันทีที่ธรรมชาติปลดปล่อยพลังออกมา นี่จึงเป็น

          ความเจ็บปวดของครอบครัว ที่เฝ้ามองดูความส�าเร็จของบรรดา
          บุตรหลานที่เขารัก ต้นไม้จะสูงและสวยงามได้อยู่ที่ว่าครอบครัว

          จะใส่ความรัก ความเมตตา แต่งเติมสีสันให้กับพวกเขามาก
          แค่ไหน ดังนั้นทางหอพักมารีอา ทั้งผู้ดูแล คุณครูจึงอยาก

          ที่จะเป็นอีกแรงหนึ่งที่จะช่วย บรรดาเด็กๆ ให้เติบโตขึ้นทั้ง
          ร่างกายและจิตใจควบคู่กันไป เพื่อให้ต้นไม้ที่ก�าลังเจริญขึ้น

          ได้ผลิดอกออกผลส�าหรับตนเอง  และแผ่กิ่งก้านให้ความ
          ร่มเงาแก่ผู้อื่น เป็นเหมือนเกลือที่เค็ม และเป็นแสงสว่าง

          ท่ามกลางโลกที่ก�าลังเปลี่ยนแปลง เพราะเยาวชน คนรุ่นใหม่คือ
          คนที่มองอนาคตด้วยความหวัง ทางหอพักจึงได้มีการจัดกิจกรรม

          ต้อนรับน้องใหม่  ทัศนศึกษา  การเล่นกีฬา  และการท�า
          ความสะอาดหอพักร่วมกัน กิจกรรมเหล่านี้จะท�าให้นักเรียนได้

          เรียนรู้ที่จะออกจากตนเอง และเกิดการเรียนรู้ในการอยู่ร่วมกัน

          60 60
   57   58   59   60   61   62   63   64