Page 12 - Afscheidplechtigheid Ivette 2
P. 12
Als je op controle moest ging ik mee om de tijd in de wachtkamer te
overbruggen. Tony had steevast de champagne koud staan.
De haren groeiden langzaam terug en de klachten waren miniem.
Reizen werd weer mogelijk.
Op de vraag ‘ hoe is het met je?’ antwoordde je steeds ‘ goed’. Klagen deed je
niet, ook niet toen het plots veel slechter ging.
Je hield van boeken, zelf was je echter een ‘ gesloten boek’. Je probeerde
alles in stilte te verwerken, emoties en gevoelens hield je onder controle. Dat
was niet altijd eenvoudig. Af en toe viel dat pantser weg waarin je jezelf had
opgesloten. Je grote bezorgdheid was Tony achterlaten.
5 juli hebben we samen jullie 57ste huwelijksverjaardag gevierd, weliswaar in
mineur met het ziekenhuis als locatie en de overtuiging dat dit enkel een uitstel
was.
Sindsdien ging het snel minder goed. Maar je hebt je ziekte moedig gedragen,
dit mede door de onvoorwaardelijke steun van Tony. Met een niet aflatende
moed probeerde hij je appetijt te verhogen en je met de beste zorgen te
omringen. Jouw steun en toeverlaat.
12
