Page 142 - ปาติโมกข์
P. 142
จงใจต้องอาบัติตกไป โดยสรุปก็คือ ทําจิตให้ตก
หรือเศร้าหมองไป และจิตที่ถูกทําให้ตกไปนั้น
ย่อมพลาดจากอริยมรรค รวมทั้งสองคํานี้เข้าด้วย
กันเป็น “นิสสัคคิยปาจิตตีย์” ซึ่งเป็นชื่อเรียก
ทั้งสิกขาบท และชื่ออาบัติด้วย ภิกษุต้องอาบัติ
นิสสัคคิยปาจิตตีย์ เพราะไปเกี่ยวข้องกับเครื่อง
อุปโภคบริโภคในทางที่ไม่เหมาะสม ถือเป็นลหุกาบัติ
คืออาบัติเบา และเป็นสเตกิจฉา คือสามารถแก้ไขได้
โดยเมื่อภิกษุต้องเข้าแล้ว จะต้องสละสิ่งของ เช่น
จีวร บาตร ผ้ารองนั่ง เป็นต้น จากนั้นจึงแสดงอาบัติ
ต่อหน้าภิกษุด้วยกัน จึงพ้นจากอาบัติได้
นิสสัคคิยปาจิตตีย์ มี 3๐ สิกขาบท ถือเป็น
ความผิดเมื่อทําสิ่งดังต่อไปนี้
๑4๒ ปาฏิโมกข์ - ฉบับฉลองวันธรรมชัย
142
