Page 358 - เสด็จสู่แดนสรวง
P. 358
รายการอ้างอิง
กรมศิลปํากร. ๒๕๒๙. จารึกในประเทศไทย เล่ม ๕ อักษรขอม อักษรธรรม และอักษรไทยพุทธศตวรรษที่ ๑๙-๒๔. กรุงเทพฯ: หอสมุดแห่งชําติ กรมศิลปํากร.
กรมศิลปํากร. ๒๕๕๐. มรดกโลกบ้านเชียง. กรุงเทพฯ : สํานักพิพิธภัณฑสถํานแห่งชําติ กรมศิลปํากร. กรมศิลปํากร. ๒๕๕๙. คาศัพท์ท่ีเกี่ยวเน่ืองกับงานพระราชพิธีพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระปรมินทร
มหาภูมิพลอดุลยเดช. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ: กรมศิลปํากร กระทรวงวัฒนธรรม.
ดวงเดือน บุนยําวง. ๒๕๔๙. ปรําโมทย์ ในจิต, แปล. ท้าวฮุ่ง ท้าวเจือง ฉบับร้อยแก้ว. กรุงเทพฯ: มติชน. ดวงเดือน บุนยําวง และโอทอง คําอินซู. ๒๕๔๐. ชําย โพธิสิตํา และสมชําย นิลอําธิ, แปล. แนวคิดและฮีต
คองท้าวฮุ่ง ท้าวเจือง. กรุงเทพฯ: มติชน.
เตมิ วภิ ําคยพ์ จนกจิ . ๒๕๔๐. ประวตั ศิ าสตรล์ าว. พมิ พค์ รงั้ ท่ี ๒. กรงุ เทพฯ : มลู นธิ โิ ครงกํารตํา รําสงั คมศําสตร์
และมนุษยศําสตร์.
เตมิ วภิ ําคยพ์ จนกจิ . ๒๕๔๒. ประวตั ศิ าสตรอ์ สี าน. พมิ พค์ รง้ั ที่ ๓. กรงุ เทพฯ: มลู นธิ โิ ครงกํารตํา รําสงั คมศําสตร์
และมนษุ ยศําสตร.์
“ตํา นํานเมอื งนครจํา ปําศกั ด”์ิ . ๒๕๑๒. ใน กรมศลิ ปํากร. ประชมุ พงศาวดารเลม่ ๔๓ (ประชมุ พงศาวดารภาคที่
๖๙-๗๐). พระนคร: องคก์ ํารคํา้ ของครุ สุ ภํา.
“นิทํานเร่ืองขุนบรมรําชํา พงศําวดํารเมืองลํานช้ําง”. ๒๕๔๕. ใน กรมศิลปํากร. ประชุมพงศาวดารฉบับ
กาญจนาภิเษก เล่ม ๙. กรุงเทพฯ: กองวรรณกรรมและประวัติศําสตร์ กรมศิลปํากร.
บุนมี เทบสีเมือง. ๒๕๕๓. ไผท ภูธํา, แปล. ความเป็นมาของชนชาติลาว เล่ม ๑ การตั้งถ่ินฐานและการ
สถาปนาอาณาจักร. พิมพ์คร้ังที่ ๒. กรุงเทพฯ: สุขภําพใจ.
ประภัสสร์ ชูวิเชียร. ๒๕๕๗. ศิลปะลาว. กรุงเทพฯ: มติชน.
“พงศําวดํารเมอื งหลวงพระบําง”.๒๕๐๗.ในกรมศลิ ปํากร.ประชมุ พงศาวดารเลม่ ๑๐(ประชมุ พงศาวดาร
ภาคที่ ๑๐ ตอนปลาย ภาคที่ ๑๑-๑๒). พระนคร: องค์กํารค้ําของคุรุสภํา.
“พงศําวดํารล้ํานช้ําง ตํามถ้อยคําในฉบับเดิม”. ๒๕๔๕. ใน กรมศิลปํากร. ประชุมพงศาวดารฉบับกาญจนา
ภิเษก เล่ม ๙. กรุงเทพฯ: กองวรรณกรรมและประวัติศําสตร์ กรมศิลปํากร.
ภูเดช แสนสํา. ๒๕๕๖. โลกหน้าล้านนา: พัฒนาการการสร้างปราสาทศพต่างสัตว์หิมพานต์และการก่อกู่.
เชียงใหม่ : สถําบันภําษํา ศิลปะและวัฒนธรรม มหําวิทยําลัยรําชภัฏเชียงใหม่.
โยซิยูกิ มําซูฮํารํา. ๒๕๔๖. ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจของราชอาณาจักรลาวล้านช้าง สมัยคริสต์ศตวรรษที่
๑๔-๑๗ จาก “รัฐการค้าภายในภาคพ้ืนทวีป” ไปสู่ “รัฐกึ่งเมืองท่า”. กรุงเทพฯ: มติชน.
ลูเนต์ เดอ ลําจงกิแยร์. ๒๕๖๐. เสําวนิต รังสิยํานนท์, แปลสรุปควําม. “Vieng-Chan = เวียงจันทน์”. ใน
หนงั สอื เกา่ ชาวสยาม. Available at: http://www.sar.or.th/databases/siamrarebooks/main/
index.php/history/-befeo/94-vieng-chan. [สืบค้นเมื่อ: ๒๗ ก.พ. ๒๕๖๐.]
วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์. ๒๕๕๕. ชื่นชมสถาปัตย์วัดในหลวงพระบาง. พิมพ์คร้ังที่ ๓. กรุงเทพฯ: เมืองโบรําณ. วลยั ลกั ษณ์ ทรงศริ .ิ ๒๕๖๐. “วดั ทงุ่ สสุ านหลวงนครจา ปาสกั ”. ใน มลู นธิ เิ ลก็ -ประไพ วริ ยิ ะพนั ธ.์ุ Available
at: http://m.facebook.com/Vlekprapaifoundation/photos/pcb.1151027228303099/115 105474969941/?type=3. [สืบค้นเมื่อ: ๒๗ ก.พ. ๒๕๖๐.]
เสด็จสู่แดนสรวง
35๖ ศิลปะ ประเพณี และความเชื่อในงานพระบรมศพและพระเมรุมาศ
