Page 17 - aa

4

3.วันเกิดของบุคคล วันเกิดคือวันที่ทารกคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารก และเริ่มมี

สภาพบุคคลตามกฎหมาย “การนับอายุบุคคล ให้เริ่มนับตั้งแต่วันเกิด ในกรณีที่รู้ว่าเกิดใน

เดือนใดแต่ไม่รู้วันเกิด ให้นับวันที่ 1 เดือนนั้นเป็นวันเกิด แต่ท้าพันวิสัยที่จะหยั่งรู้เดือนและ

วันเกิดของบุคคลใด ให้นับอายุของบุคคลนั้นตั้งแต่วันต้นปีปฏิทิน ซึ่งเป็นปีที่บุคคลนั้นเกิด”

กำรสิ้นสุดสภำพบุคคล

สภาพบุคคลของบุคคลธรรมดาย่อมสิ้นสุดลงเมื่อตายของบุคคลไว้เป็น 2 กรณีหรือ 2

ประเภทได้แก่

1.กำรตำย คือ การตายของบุคคลธรรมดาหรือตายจริงๆ ดังที่กฎหมายบัญญัติและ

ศึกษามาแล้ว “ว่าสภาพบุคคลย่อมเริ่มต้นเมื่อคลอดอยู่รอดเป็นทารกสิ้นสุดลงเมื่อตาย”

2.สำบสูญ คือตายตามข้อสันนิษฐานของกฎหมายดังที่กฎหมายบัญญัติไว้ว่า

“บุคคลซึ่งศาลได้มีค าสั่งเป็นคนสาบสูญให้ถือว่าถึงแก่ความตายเมื่อครบก าหนดระยะเวลา

ตามที่ระบุไว้ในกฎหมายมาตรา 61”

1.กำรตำย คือ การตายของบุคคลธรรมดาหรือตายจริงๆ เป็นการสิ้นสุดสภาพ

บุคคลท าให้สิทธิหน้าที่และความรับผิดชอบอันเป็นการเฉพาะตัวของบุคคลนั้นระงับหรือ

หมดสิ้นไป สภาพของบุคคลผู้นั้นสิ้นสุดไปในทันทีตั้งแต่เวลาตาย การเป็นแบบนี้จะทราบ

เวลาแน่นอน เจ้าบ้านจะต้องแจ้งการตายของบุคคลในบ้านต่อนายทะเบียนภายใน 24

ชั่วโมงนับแต่เวลาตายตาม พ.ร.บ.ทะเบียนราษฎร พ.ศ. 2534 มาตรา 21(1)

อาจมีการตายของบุคคลธรรมดาที่ตามพร้อมกันหลายคนในเหตุภยันตรายร่วมกัน

เช่นเรืออับปางเครื่องบินตก ไม่อาจทราบได้ว่าคนไหนตายก่อนหลังและเวลาใดกฎหมาย

วางหลักว่า “ในกรณีบุคคลหลายคนตายในเหตุภยันตรายร่วมกันถ้าเป็นการพ้นวิสัยที่

ก าหนดได้ว่าคนใดตายก่อนหลังถือว่าตายพร้อมกัน”