Page 280 - aa
P. 280
267
2. หน้าที่ของผู้เอาประกันชีวิต มี 3 ประการ ดังนี้
2.1 หน้าที่เปิดเผยข้อความจริง การเปิดเผยข้อความจริงในการท าสัญญา
ประกันชีวิต หมายถึง ความจริงที่เป็นสาระส าคัญ หากผู้รับประกันชีวิตทราบความจริงอัน
เป็นสาระส าคัญนั้นแล้ว จะเป็น สาเหตุให้ต้องเรียกเบี้ยประกันชีวิตสูงขึ้น หรืออาจบอกปัด
ไม่รับท าสัญญาด้วย ความจริงที่เป็นสาระส าคัญ ต่อการเสี่ยงที่จะท าให้ผู้เอาประกันชีวิต
หรือผู้ถูกเอาประกันชีวิตมีโอกาสเสียชีวิตเร็วยิ่งขึ้น เช่น ผู้เอาประกันชีวิต รู้อยู่แล้วว่าตน
เป็นโรคปอดอักเสบ มีอาการไอเรื้อรัง แต่รับรองตนเองว่าไม่มีโรคอะไร และมีสุขภาพ
สมบูรณ์ การที่ไม่เปิดเผยข้อความจริงอันเป็นสาระส าคัญนี้ อาจมีผลให้สัญญาประกันชีวิตที่
ท ากันไว้แล้วตกเป็น โมฆี่ยะได้ และถ้าฝ่ายผู้รับประกันชีวิตทราบความจริงท าการบอกล้าง
ภายในระยะเวลาเดือนหนึ่ง นับแต่ วันที่ผู้รับประกันชีวิตทราบ สัญญาประกันชีวิตนั้นจะ
ตกเป็นโมฆะทันที
2.2 หน้าที่ต้องแถลงอายุตรงความจริง หน้าที่ต้องแถลงความจริงข้อนี้
คล้ายกับข้อ 2.1 ต่างกันตรงที่ระบุว่าเป็นเรื่องของอายุ ที่ผู้เอาประกันชีวิตต้องบอกหรือ
แถลงอายุของตนตรงตามเป็นจริงหากแถลงหรือบอกคลาดเคลื่อนผิดไปจากความเป็นจริง
จนเป็นสาเหตุให้ผู้รับประกันชีวิตก าหนด เบี้ยประกันชีวิตต า (บอกอายุต่ํากว่าความเป็น
จริง) เมื่อผู้รับประกันชีวิตทราบภายหลังมีสิทธิลดจ านวนเงิน อันพึงต้องใช้ให้ผู้เอาประกัน
ชีวิตลงได้ตามส่วนของความคลาดเคลื่อนนั้น และถ้าอายุที่คลาดเคลื่อนอยู่นอก อัตราพิกัด
ทางการค้าปกติ คือไม่อยู่ในเกณฑ์ที่จะรับประกันชีวิต สัญญานั้นย่อมตกเป็นโมฆยะ ผู้รับ
ประกันชีวิตสามารถบอกล้างให้สัญญาตกเป็นโมฆะได้
2.3 หน้าที่ต้องช าระเบี้ยประกันชีวิต สัญญาประกันชีวิตเป็นสัญญาต่าง
ตอบแทนที่ผู้เอา ประกันชีวิตมีหน้าที่ต้องช าระเบี้ยประกันชีวิตให้กับผู้รับประกันชีวิตตาม
สัญญา อันเป็นลักษณะทั่วไปของสัญญาประกันภัย
