Page 132 - ธรรมะบรรยาย2564

ุ
ขั้นโน้น มันก็ต้องขัดแล้วขัดอีก ขัดจนกระทั่งเป็นวิสทธิ์ คือบริสุทธิ์หมดจด มันจะทำได้อย่างนั้นต้อง
ใช้พลังงานมาก ๆ ปฏิบัติแล้วปฏิบัติอีก ขัดแล้วขัดอีก ขัดกายขัดใจของเราอยู่อย่างนี้แหละ มันก็

่
ต้องมีขาวบ้างละ ขาวนี้ก็ต้องสกปรกบ้างละ แต่ว่าเมื่อสกปรก เรารู้ว่าสกปรกสวนไหนก็ขัดส่วนนั้น
เมื่อขาวแล้วก็ไม่ต้องทำมัน คนเราเกิดมาเมื่อเกิดมาแล้วมันก็ต้องมีการพัฒนาขึ้นมาเรื่อย ๆ จาก

ปุถุชนคนธรรมดามากลายเป็นกัลยาณชน กัลยาณชนก็พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ แก้ไขเรื่อย ๆ บกพร่อง

ตรงไหนก็แก้ไขพัฒนาไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็เป็นอริยชน ห่างไกลจากสิ่งสกปรก ห่างไกลจากสิ่งเศร้า

หมอง ห่างไกลจากกิเลสต่าง ๆ มันก็ห่างไกลไปเรื่อย ๆ เข้าสู่โสดาปฏิมรรค เข้าสู่ทางที่ดำเนินไปสู่

โสดาปฏิผล อันนี้ก็ต้องค่อย ๆ ขัดเกลาไปเรื่อย ๆ มันก็จะใสขึ้นมาเรื่อย ๆ

การพัฒนาจิตของเราก็พัฒนาจากที่มีชีวิตอยู่นี่แหละ เมื่อพัฒนาอย่างนี้มันก็จะต้องใสขึ้น

เรื่อย ๆ จิตใสเป็นบุญ จิตขุ่นเป็นบาปที่พูดบ่อย ๆ ถ้าหากเรายังมีจิตขุ่นอยู่แสดงว่าเรายังเกลือกกลั้ว

กับสิ่งสกปรก ทำให้จิตของเราก็ต้องหมกมุ่นอยู่กับบางสิ่งบางอย่าง มันก็เลยดำ มันก็เลยสกปรก

เรียกว่าใจสกปรก เพราะฉะนั้น เราก็ต้องมาทำใจให้สะอาด ใจสะอาดมันถึงจะเป็นบุญ ใจสกปรกไม่

เป็นบุญ เราต้องทำบ่อย ๆ ขัดบ่อย ๆ ขัดยังไง สวดมนต์เข้าไป นั่งสมาธิเข้าไป เดินจงกรมเข้าไป

รักษาศีลเข้าไป “รักษาศีล” หมายความว่า เราทำดีแล้วก็ทำให้เป็นปกติ ให้เป็นอุปนิสัย เมื่อทำเป็น

อุปนิสัยมากเข้ามากเข้าก็จะเป็นนิสัย เมื่อเป็นนิสัยก็ติดตัวของเราเป็นวาสนา มันก็ไปกับเรา มันเป็น

นิสัย บุคคลนั้นถึงต่างกัน ที่ต่างกันก็เพราะเราเอาอะไรเข้าไป เอาอะไรเข้าไปขัด เอาอะไรไปแต้มมัน

เอาอะไรไปใส่มัน มันก็เลยเป็นนิสัย พฤติกรรมของเราก็บ่งบอกมาอย่างนั้น เราเอาเข้าไปทุกวัน ๆ

เข้าหลายครั้งหลายหน จิตก็เลยพอกพูนขึ้นมา เมื่อจิตพอกพูนขึ้นมามากเท่าไหร่ก็เป็นอุปนิสัยติด

ู่
อยู่ในจิตใน ที่สุดก็เป็นนิสัย “นิสัย” คือสิ่งที่เราทำแล้วนอนเนื่องอยในจิตของเรา เมื่อเป็นนิสัยแก้
แล้วยาก ขัดยากถูยาก ถูแล้วถูอีก ๆ กว่ามันจะขาวขึ้นมาได้

การปฏิบัติธรรมก็คือการมาขัดจิตมาขัดใจของเรา ใจกับจิตคืออันเดียวกัน เหมือนกับพ่อ บิดร

บิดา ปาป้า แดดดี้ เรียกไปก็เยอะแยะ ม๊าม๊า มามี๊ ว่าไป กินข้าว รับประทานข้าว เสวยข้าว ฉันข้าว

ื่
ก็ว่าไป ความหมายเหมือนกัน เพราะฉะนั้น การว่าจตก็ดี การว่าใจก็ดี เพอไม่ให้มันซ้ำกันก็เลยพูด
ิ
๒ ครั้ง ใจก็ได้จิตก็ได้ลักษณะนี้แหละ เพราะฉะนั้น การพัฒนาจิตของเราก็ต้องทำบ่อย ๆ ขัดบ่อย ๆ

ถูบ่อย ๆ ในที่สุดมันก็ใสจนได้ละ ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่เข้าร่วมปฏิบัติธรรมสัญจร สาธุ สาธุ

สาธุ อนุโมทามิ

๑๓๒