Page 85 - รวมถอดบทเรียน CAST

๘๔

วิทยากรบรรยายถึงเรื่องการท าโครงการ ส าคัญตรงที่ท าอะไรไม่ต้องคิดใหญ่ให้คิดเล็ก เดี๋ยวมันจะกระจาย
ไปทั่วประเทศเอง เหมือนการท าโคกหนองนา ของ พช.เริ่มจาก ๕๐,๐๐๐ กว่าแปลงกระจายเป็น ๕ แสนกว่าแปลง

ี
ี่
ื่
ยังไม่รวมกับแปลงของเครือข่ายที่ท ามาก่อน พช.อก ๗,๐๐๐ กว่าแปลง และยังมีที่อนๆอกที่พน้องชาวบ้านท า
ี
ื้
ซึ่งมันจะช่วยแก้ไขปัญหาชาวบ้านได้ ลองค านวณดูจากถ้าท าแปลงละ ๑๐ ไร่ ท า ๑ ล้านแปลง ในพนที่ลุ่มน้ า
๘ ลุ่มน้ า ปิง วัง ยม น่าน เจ้าพระยา ป่าสัก สะแกกรัง ท า ๑ ล้านจุด ๆ ละ ๑๐ ไร่เท่ากับ ๑๐ ล้านไร่ คิดเป็น
ี
พื้นที่จังหวัดตากหนึ่งจังหวัด ถ้าท าแบบนี้ภาคกลางภาคเหนือจะไม่เจอน้ าท่วมอกเลย เพราะเคยค านวณไว้แล้วว่า
จะสามารถเก็บน้ าไว้ได้ ๒๐,๐๐๐ กว่าล้านลูกบาศก์เมตร สร้างอาหารได้ไม่รู้กว่า ๔๐ ล้านตัน ได้ป่าคืนมา

ประมาณ ๓ ล้านกว่าไร่ แต่ท าจุดละ ๑๐ ไร่กระจายตัวอยู่ นี้คือ วิธีคิดเล็กๆแต่กระจายตัวไปได้ เหมือนที่ก าลัง

ไปช่วยงานแก้ไขปัญหาเรื่องน้ าท่วมที่อาเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย ซึ่งเป็นพื้นที่ปลายน้ ารองรับน้ าจากต้นน้ า

หลายๆแห่งท าอย่างไรก็แก้ปัญหาน้ าท่วมไม่ได้ เหมือนกับปลายท่อมันเล็กกว่า การระบายน้ าไม่ทัน ดังนั้น

การขับเคลื่อนงานจะต้องคิดทั้งระบบคือ ระบบลุ่มน้ า นั่นคือการพฒนาตามแนวพระราชด ารินั่นเอง คือต้องคิด
ั
ื่
ทั้งระบบ ต้องมีการวางแผนให้ชัดเจนเชื่อมโยงกับพนที่นอกพนที่ ต้องข้ามไปดูเขตปกครองอนด้วยเพราะเป็น
ื้
ื้
พื้นที่ลุ่มน้ า จึงเป็นข้อยากของการบริหารจัดการน้ า แต่ก็ไม่ยากเกินความสามารถของพวกเรา
รัชกาลที่ ๙ ยังรับสั่งต่อว่า แต่ทั้งนี้ต้องมีความร่วมมืออย่างดีระหว่างทุกฝ่ายทั้งนักวิชาการและนักปกครอง
เพราะนักวิชาการจะเป็นคนช่วยท่านในการคิดภาพแบบนี้ได้ ต้องวางแผน ต้องออกแบบ ซึ่งแต่ละพนที่บริบท
ื้
ไม่เหมือนกัน นี่คือยุทธศาสตร์ที่เราต้องไปขับเคลื่อน ทีมงานของเราจึงต้องมีภาคีภาควิชาการมาช่วยทางด้านเศรษฐกิจ
ื้
ก็มีภาคีเครือข่ายภาคเอกชน ภาคประชาชนในพนที่ ที่เป็นผู้น าที่จะไปสื่อสารกับชาวบ้าน ที่ส าคัญที่สุดคือ
ภาคศาสนา ซึ่งหลวงพ่อทั้งหลายจะเป็นผู้ชี้น าทางให้เราได้เป็นศูนย์รวมจิตใจของเรา งานของเราจะเคลื่อนไปไม่ได้

ถ้าไม่มีศรัทธาร่วม ภาคศาสนาจึงส าคัญที่จะพาพวกเราเคลื่อนไป จึงเป็นที่มาว่าท าไมเราต้องมากันเป็นทีม ๑๐ คน
เป็นการแก้ไขปัญหาที่เป็นจุดอ่อนของเรา ในเรื่องการโยกย้ายนายอ าเภอ ท าให้การพัฒนาของเราขาดช่วง

วิทยากรน าเสนอภาพหมู่บ้านในฝันของผู้เข้ารับการอบรมทั้ง ๕ กลุ่มสี ให้เวลาหมู่บ้านละ ๒ นาที

ในการขายหมู่บ้านในฝันของตัวเองให้วิทยากรอยากเข้าไปอยู่ หลังจากนั้นวิทยากรฉายภาพฝีพระหัตถ์ ที่รัชกาลที่ ๑๐
พระราชทาน ทั้ง ๔ ภาพ และตั้งค าถามว่า แตกต่างจากภาพวาดหมู่บ้านในฝันของพวกเราอย่างไร อาจดูเหมือน ๆ กัน

แต่ที่ต่างกันคือภาพของพวกเข้าอบรมแทบไม่เห็นคนเลย ภาพทุกหมู่บ้านทั้ง ๕ หมู่บ้านเห็นความสวยงาม
ของธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมแต่ไม่เห็นคน ในขณะที่ภาพพระราชทานฯเห็นคนยิ้มแย้ม งานของเราต้องเห็น

คนเป็นหลัก สิ่งที่เราจะท าคือท าให้คนมีความสุข แล้วคนก็จะท าให้หมู่บ้านมีความสวยงามตามที่ฝัน