Page 34 - thai
P. 34
34
พอใจให้สุข
แม้มิได้เป๐นดอกกุหลาบหอม ก็จงยอมเป๐นเพียงลดาขาว
แม้มิได้เป๐นจันทร์อันสกาว จงเป๐นดาวดวงแจ่มแอร่มตา
แม้มิได้เป๐นหงส์ทะนงศักดิ์ ก็จงรักเป๐นโนรีที่หรรษา
แม้มิได้เป๐นน้ําแม่คงคา จงเป๐นธาราใสที่ไหลเย็น
แม้มิได้เป๐นมหาหิมาลัย จงพอใจจอมปลวกที่แลเห็น
แม้มิได้เป๐นวันพระจันทร์เพ็ญ ก็จงเป๐นวันแรมที่แจ่มจาง
แม้มิได้เป๐นต้นสนระหง จงเป๐นพงอ้อสะบัดไม่ขัดขวาง
แม้มิได้เป๐นนุชสุดสะอาง จงเป๐นนางที่มิใช่ไร้ความดี
อันจะเป๐นสิ่งใดไม่ประหลาด กําเนิดชาติดีทรามตามวิถี
ถือสันโดษบําเพ็ญให้เด่นดี ในสิ่งที่เราเป๐นเช่นนั้นเทอญ
ฐะปะนีย์ นาครทรรพ
พระสุริโยทัยขาดคอช้าง
บังอรอัคเรศผู้ พิสมัย ท่านนา
นามพระสุริโยทัย ออกอ้าง
ทรงเครื่องยุทธพิไชย เช่นอุป– ราชแฮ
เถลิงคชาธารคว้าง ควบเข้าขบวนไคล
พลไกรกองน่าเร้า โรมรัน กันเฮย
ช้างพระเจ้าแปรประจัญ คชไท้
สารทรงซวดเซผัน หลังแล่น เตลิดแฮ
เตลงขับคชไล่ใกล้ หวิดท้ายคชาธาร
นงคราญองค์เอกแก้ว กระษัตรีย์
มานมนัสกัตเวที ยิ่งล้ํา
เกรงพระราชสามี มลายพระ ชนม์เฮย
ขับคเชนทรเข่นค้ํา สะอึกสู้ดัสกร
ขุนมอญร่อนง้าวฟาด ฉาดฉะ
ขาดแล่งตราบอุระ หรุบดิ้น
โอรสรีบกันพระ ศพสู่ นครแฮ
สูญชีพไปุสูญสิ้น พจน์ผู้สรรเสริญ
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
