Page 4 - โลกของหนูแหวน

รูจักกับหนูแหวน

หนูแหวนของเราคนนี้แขนไมออน แตวาหัวอาจจะออนเหมือนกับเด็กไทยทั่ว ๆ ไป หนูแหวนเปนเด็กดีที่

เชื่อฟงผูใหญ มีสัมมาคารวะและวาจาออนหวาน แตบางทีก็เปนเด็กที่ไมดีซุกซน เกเร โหยกเหยก
บานของหนูแหวนอยูที่ชายทุง มีลําคลองเล็ก ๆ ไหลผานหลังบาน ลําคลองนี้ไหลมาจากไหน หนูแหวนไม

รู แตก็คิดเอาวาคงไหลมาจากสวรรค หนูแหวนรูวาน้ําจะตองไหลจากที่สูงลงสูที่ต่ํา ถาคลองนี้ไมไหลจากสวรรคจะ
ไหลมาจากไหน พอแมของหนูแหวนเปนชาวนา ปูยาของหนูแหวนก็เปนชาวนา และหนูแหวนก็คงจะเปนชาวนา
เหมือนกัน หนูแหวนมีพี่นอง 3 คน ตัวหนูแหวนอายุได 6 ขวบ ยังเล็กอยู ไมตองเลี้ยงควาย ไมตองเรียนหนังสือ

เลนอยูกับบานอยางเดียว โลกของหนูแหวนบริสุทธิ์แบบไรเดียงสา ครั้งหนึ่งหนูแหวนทําเรือลอยไป สั่งวาถาพบสิ่ง
ใดแปลกก็ใหกลับมาเลาใหฟง แลวหนูแหวนก็เฝารอเรือนอยนั้น หวังวาวันหนึ่งมันคงจะกลับมาเลาเรื่องผจญภัยที่

แปลกประหลาดบาง แตอนิจจาหนูแหวนหารูไมวา กระแสน้ําไหลไปแลวก็ไมไหลกลับคืนมา เธอจึงตองผิดหวังใน
การรอนี้
หนูแหวนเสียใจอยูมากทีเดียว ที่เรือนอยนั้นใจรายทิ้งเธอไป แตเธอก็หาของเลนใหมได อาจจะเปนปุยนุน

ที่เธอเก็บไดตามบริเวณบาน เธอเอามาเปาเลน ดูกระแสลมพัดมันลอยสูงขึ้น จนบางทีก็ลับหายไป แลวเธอก็คิด
ไปเรื่อยวามันจะลอยไปถึงไหน “อาจจะไปตกเมืองยักษ” ถาเธอคิดอยางนี้ก็ตองรีบอธิษฐานวา “เพี้ยง ขออยาใหถูก

กินเลย เจาปุยนุน” ดังนั้นหนูแหวนจึงไมสามารถจะคิดกฎแหงความโนมถวงเหมือนอยางนิวตันที่เห็นลูกแอปเปล

ตกลงจากตนไมได
แมของหนูแหวนชอบเอ็ดหนูแหวนวาไปเที่ยวคลุกฝุนมาสกปรก แตชวยไมได ตามพื้นดินมีสิ่งที่นาสนใจ

มากมาย “แมไมรูวาการคลานไปตามดินมันนาสนุกแคไหน” หนูแหวนนึกเถียงในใจทุกครั้ง แตก็ไมไดพูดออกมา
ดัง ๆ คิดดูซิ บางทีเธอไดพบกับกิ้งกือตัวแดง ๆ มีขายั้วเยี้ย เวลาเดินขาเหมือนลูกคลื่น “โอ ทําไมเธอมีขามากนัก

เลา” หนูแหวนอุทาน กิ้งกือไมตอบ หนูแหวนถามไปวา “เธอมีขากี่ขานะ” กิ้งกือก็ตอบไมไดอีก มันไมเคยนับขา

ของมันเลยวามีอยูเทาใด มันรูสึกอายเหมือนกันที่มันไมรูจักตัวเอง คนอื่นมาถามเกี่ยวกับตัวของมันแท ๆ ยังตอบ
ไมได มันจึงรีบคลานหนีไป แตหนูแหวนไมยอม รีบเอานิ้วเขี่ยไวจะนับขาของมัน กิ้งกือรูสึกอายจัด จึงมวนตัวจน
กลมไมยอมใหหนูแหวนนับ หนูแหวนนั่งนิ่งมองอยูพักหนึ่งก็ขอโทษที่ทําใหมันอาย แลวสั่งวาวันหลังใหนับขามา

บอกเธอก็ได แตกิ้งกือตัวนั้นก็ไมกลับมาใหเธอเห็นอีกเลย

4