Page 6 - e-book นิทานมดกับตั๊กแตน
P. 6
ื
็
เวลาผ่านไปไม่นานนัก ลมหนาวเย็นยะเยือกก็มาเยือน เปนสัญญาณเตอนว่า
ู
ี
่
ู
เข้าส่ฤดหนาวแล้วนั่นเอง ในขณะเดยวกันผลไม้พชพรรณทเคยงอกเงยต่างโรยรา
ี
ื
้
ึ
ื
ี
จะหาอาหารมากินแทบไม่ม แต่ถงอย่างไรฝูงมดก็ไม่เดอดรอน เพราะพวกมันเก็บ
ตนของกินไว้แล้วมากมาย
ุ
ี
ี
ี่
"ดีนะเนยทเราเก็บอาหารเอาไว้เยอะแยะ คราวน้จะได้กินแบบไม่ต้องกลัวอด"
่
ึ
มดตัวเล็กเอ่ยข้นมา
ุ
ิ
ี
่
"ใช่ ๆ ต้องขอบคณพวกเราจรง ๆ ทขยันขันแข็งอดทนท างานท าให้เรามกินใน
ี
ุ
ี
วันน้" หัวหน้ามดประกาศขอบคณท่ามกลางความยินดของมดทกตัว
ี
ุ
ู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ! !... เสยงเคาะประตหน้าโพรงมดดังข้น "สงสัยมแขกมาเยี่ยม
ึ
ี
ี
ื
ู
หรอเอาอาหารมาแลกเปนแน่" มดตัวเล็กพูดแล้วเดนไปเปดประต
ิ
็
ิ
หน้าประตนั้นคอตั๊กแตนเจ้าส าราญผู้พักอาศัยอยู่ข้าง ๆ ทเคยมท่าทางสดใสร่า
ี
่
ู
ี
ื
ิ
ี
ิ
ึ
ิ
ี
ิ
ู
เรง แต่คราวน้ ตั๊กแตนกลับยืนก้มหน้าด้วยความหวโซ พอประตเปดจงรบเดนตรง
ี
ี่
มาหาหัวหน้ามดทเคยสนทนาด้วยทันท
