Page 6 - e-book นิทานมดกับตั๊กแตน
P. 6

ื
                                                                                                      ็
                   เวลาผ่านไปไม่นานนัก ลมหนาวเย็นยะเยือกก็มาเยือน เปนสัญญาณเตอนว่า
                   ู
                                                                                                   ี
                                                                                                   ่
                        ู
            เข้าส่ฤดหนาวแล้วนั่นเอง ในขณะเดยวกันผลไม้พชพรรณทเคยงอกเงยต่างโรยรา
                                                                ี
                                                                                    ื
                                                                                                  ้
                                                            ึ
                                                                                           ื
                                                     ี
            จะหาอาหารมากินแทบไม่ม แต่ถงอย่างไรฝูงมดก็ไม่เดอดรอน เพราะพวกมันเก็บ
            ตนของกินไว้แล้วมากมาย
              ุ
                                                                                        ี
                                   ี
                              ี่
                   "ดีนะเนยทเราเก็บอาหารเอาไว้เยอะแยะ คราวน้จะได้กินแบบไม่ต้องกลัวอด"
                                   ่
                                 ึ
            มดตัวเล็กเอ่ยข้นมา
                                            ุ
                                                             ิ
                                                                                                                           ี
                                                                      ่
                   "ใช่ ๆ ต้องขอบคณพวกเราจรง ๆ ทขยันขันแข็งอดทนท างานท าให้เรามกินใน
                                                                      ี
                                                                                                         ุ
                                                                                           ี
            วันน้" หัวหน้ามดประกาศขอบคณท่ามกลางความยินดของมดทกตัว
                   ี
                                                           ุ
                                                                        ู
                    ก๊อก ก๊อก ก๊อก ! !... เสยงเคาะประตหน้าโพรงมดดังข้น "สงสัยมแขกมาเยี่ยม
                                                                                                  ึ
                                                    ี
                                                                                                                  ี
                ื
                                                                                                           ู
            หรอเอาอาหารมาแลกเปนแน่" มดตัวเล็กพูดแล้วเดนไปเปดประต
                                                                                               ิ
                                               ็
                                                                                     ิ
                 หน้าประตนั้นคอตั๊กแตนเจ้าส าราญผู้พักอาศัยอยู่ข้าง ๆ ทเคยมท่าทางสดใสร่า
                                                                                                    ี
                                                                                                    ่
                                ู
                                                                                                           ี
                                       ื
                                                                                                                          ิ
                                                                                                                    ี
                                                                                                            ิ
                                                                                                                 ึ
               ิ
                                ี
                                                                                    ิ
                                                                                                         ู
            เรง แต่คราวน้ ตั๊กแตนกลับยืนก้มหน้าด้วยความหวโซ พอประตเปดจงรบเดนตรง
                                                                     ี
                                       ี่
            มาหาหัวหน้ามดทเคยสนทนาด้วยทันท
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11