Page 116 - การสำรวจภาพถ่าย Photogrammetry

86
86
8) การตั้งชวงเวลาถายรูปเมื่อกําหนดความเร็วในการบินของอากาศยานเปน 22.05 กม./ชม. = 6.125 ม./วินาที
ถายรูปตองมีอยางนอย  900 วินาที หรือ 15 นาที ดังน้ัน งานครั้งนี้สามารถทําไดในการใชแบตเตอรรี่ 1 กอน

นั่นคือ การตั้งชวงเวลาถายรูป = =  9 วินาที ตอ รูป ซึ่งหมายถึง เวลาท่ีตองใชในการ .
9) การตั้งความเร็วชัดเตอรขั้นต่ํา =
จะไดวา คาความเร็วชัดเตอรขั้นต่ําท่ีควรใชคือ .×
(O’Connor, Smith, & James, 2017)
=
(3-6)
×
3.3 การวางแผนการถายภาพภาคพื้นดิน (Planning for Terrestrial Image Capture)
ในยุคปจจุบัน ความกาวหนาดานเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารไดปรับโฉมไปอยางมากทั้งในเชิงศักยภาพและ ประสิทธิภาพการคํานวณ รวมถึงความรวดเร็วในการสงขอมูล สงผลกระทบใหงานดานภูมิสารสนเทศและการแผนที่ไดใหความ สนใจในการประยุกตใชขอมูลสามมิติมากขึ้น โดยในป ค.ศ. 2009 บริษัทชั้นนําอยางเชน Google ไดนําเสนอแบบจําลอง 3 มิติ ของอาคารผานระบบภูมิสารสนเทศผานเครือขายดวยโปรแกรม Google Earth ซึ่งเปนครั้งแรกของโลกที่ไดมีการนําเสนอ ขอมูลภูมิสารสนเทศสามมิติอยางจริงจัง และผลของการเปลี่ยนแปลงในครั้งนั้นไดสงผลใหเกิดความสนใจเกี่ยวกับขอมูลอาคาร สามมิติมากขึ้น และเนื่องจากเงื่อนไขสําคัญของการพัฒนาระบบภูมิสารสนเทศนั้นคือความถูกตองของขอมูล โดยที่ผานมานั้น หลายหนวยงานไดมีการสรางแบบจําลองสามมิติของอาคารขึ้นโดยตรงจากโปรแกรม Google Sketch Up อาศัยการรังวัดดวย เทป ซึ่งไมสะดวกและยังมีความคลาดเคลื่อนทางตําแหนงอยูมากเมื่อนําไปใชในการรังวัดอาคารเพื่อใชในระบบภูมิสารสนเทศ การประยุกตใชในการสํารวจดวยภาพถายภาคพื้นดินซึ่งเก็บขอมูลที่ระยะใกลกวา 300 ม. จึงเปนเรื่องที่นาสนใจ การสํารวจ ดวยภาพถายภาคพื้นดิน ณ ระยะดังกลาวจะนิยามวาเปน การสํารวจดวยภาพระยะใกล (Close Range Photogrammetry) ทถี่ือเปนอีกทางเลือกหน่ึงที่นาสนใจในการสรางแบบจําลอง3มิติจากภาพถายทั้งนี้เนื่องจากการสํารวจดวยภาพระยะใกลเปน ทั้งศาสตร ศิลปและเทคโนโลยีประเภทหนึ่งที่อาศัยการรังวัดจากภาพถายเพื่อใหไดมาซึ่งตําแหนงของวัตถุใด ๆ โดยที่ผูรังวัดไม จําเปนจะตองเขาถึงวัตถุโดยตรงโดยผลลัพธที่ไดจากกระบวนการรังวัดดวยภาพระยะใกลนี้จะไดทั้งพิกัดของตําแหนงวัตถุ ขนาด และรูปรางสามมิติที่มีความถูกตองสูงมาก
โดยการศึกษาในอดีตที่ผานมาไดมีการประเมินไววา ความถูกตองของการรังวัดบนภาพถายระยะใกลดวยกลองแบบ เมตริก (Metric Camera) ชนิดฟลมเมื่อประยุกตใชกับการรังวัดอาคารขนาด 100 x 30 x 30 ม. พรอมดวยหมุดบังคับภาพ ประมาณ 400 หมุด และหมุดรวมอีก 7,100 หมุด จะใหความถูกตองในระดับ 1-2 ซม. (Luhman et al., 2006) ซึ่งเปนความ ถูกตองในระดับเดซิเมตรที่เพียงพอสําหรับงานรังวัดเพื่อโครงสรางอาคาร งานสถาปตยกรรม แตอยางไรก็ตาม การศึกษาใน อดีตนั้นไดใชกลองแบบเมตริกซึ่งเปนอุปกรณที่มีราคาสูงมากและหาไมไดตามทองตลอด รวมถึงวิธีการรังวัดที่ใชจํานวนหมุด บังคับภาพคอนขางมาก ซึ่งปจจัยทั้งสองประการนี้ถือเปนอุปสรรคตอการนําไปประยุกตใชในการรังวัดอาคารอยางยิ่ง อนึ่งใน ปจจุบันที่วิวัฒนาการของการถายภาพที่เปลี่ยนแปลงไปสูยุคแหงโลกดิจิทัลสงผลใหกลองถายภาพดิจิทัลในปจจุบันมีราคาถูกลง จากเดิมมาก โดยในปจจุบันนี้กลองถายภาพดิจิทัลเหลานี้ที่มีขายในทองตลอดลวนแลวแตมีความละเอียดที่สูงกวา 10 ลาน จุดภาพ ซึ่งเปนความละเอียดที่สูงมากเมื่อเทียบกับในอดีต และยิ่งไปกวานั้น กลองถายภาพดิจิทัลที่มีอยูบนโทรศัพทมือถือที่มี การพัฒนาสมรรถนะในการทํางาน ซึ่งนับเปนการเพิ่มชองทางในการถายภาพดิจิทัล ซึ่งนับเปนการเพิ่มขีดความสามารถของ การสํารวจดวยภาพระยะใกลนั้นที่สามารถหาเครื่องมือในการสํารวจรังวัดดวยภาพถายไดงายขึ้น โดยเหตุนี้ หากวิศวกรโยธามี
การสำาํา รวจด้้วยภาพถ่่าย (Photogrammetry)
.
×.