Page 251 - การสำรวจภาพถ่าย Photogrammetry

221
ตารางที่ 7-1 คาความถูกตองเชิงตําแหนงทางราบของวัตถุบนแผนที่เทียบกับตําแหนงบนภาคพื้นดิน ณ จุดเดนชดั ที่มาตราสวนแผนที่ระดับตาง ๆ (ดัดแปลงจาก สภาวิศกร, 2558) (ตอ)
มาตราสวนแผนที่
คาคลาดเคลื่อนกําลังสองนอยที่สุด (Root Mean Square Error: RMSE) ไมเกิน (เมตร)
ชั้นหนึ่ง ช้ันสอง ชั้นสาม (Class I) (Class II) (Class III)
1:1,000 1:2,000 1:2,500 1:4,000 1:5,000 1:8,000 1:10,000 1:16,000 1:20,000 1:25,000 1:50,000 1:100,000 1:250,000
0.25 0.50 0.75 0.50 1.00 1.50 0.63 1.25 1.90 1.00 2.00 3.00 1.25 2.50 3.75 2.00 4.00 6.00 2.50 5.00 7.50 4.00 8.00 12.00 5.00 10.00 15.00 6.25 12.50 18.75 12.50 25.00 37.50 25.00 50.00 75.00
62.50 125.00
187.50
ความถูกตองเชิงตําแหนงทางดิ่งกําหนดโดยใชคา RMSE บนพื้นดิน ซึ่งขึ้นอยูกับชวงชั้นความสูงของแผนที่ โดยแผนที่ แตละประเภทของชวงชั้นความสูง สามารถแบงเปน 3 ชั้นยอย คือ ชั้นหนึ่ง ชั้นสอง และชั้นสาม เชนเดียวกับกรณีการพิจารณา ความถูกตองเชิงตําแหนงทางราบ แผนที่ชั้นหนึ่งคือขั้นที่มีความถูกตองสูงสุด กําหนดใหมีคา RMSE ไมเกิน 1/3 ของชวงชั้น ความสูงสําหรับจุดบนพื้นผิวภูมิประเทศที่ไมใชจุดระดับ (Spot height) และไมเกิน 1/6 ของชวงชั้นความสูงสําหรับจุดระดับ สําหรับแผนที่ชั้นสอง และชั้นสาม กําหนดใหมีคา RMSE ไมเกิน 2 เทาของแผนที่ชั้นหนึ่ง และ 3 เทาของแผนที่ชั้นหนึ่ง ตามลําดับ รายละเอียดดังแสดงในตารางที่ 7-2
ผศ.ดร.ชาติิชาย ไวยสุุระสุิงห์์
221