Page 9 - com
P. 9
แต่ละพยางค์ในคําหนึ ง ๆ ของภาษาไทยแยกออกจากกันอย่างชัดเจน (ไม่เหมือนภาษาอังกฤษ
ที พยัญชนะสะกดอาจกลายเป นพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไป หรือในทางกลับกัน) ดังนั น
พยัญชนะหลายตัวของพยางค์ที อยู่ติดกันจะไม่รวมกันเป นกลุ่มพยัญชนะเลย
ภาษาไทยมีกลุ่มพยัญชนะเพียงไม่กี กลุ่ม ประมวลคําศัพท์ภาษาไทยดั งเดิมระบุว่ามีกลุ่ม
พยัญชนะ (ที ออกเสียงรวมกันโดยไม่มีสระอะ) เพียง 11 แบบเท่านั น เรียกว่า พยัญชนะควบ
กลํ า หรือ อักษรควบกลํ า อักษรโรมันที กํากับเป นระบบถอดอักษรของราชบัณฑิตยสถาน
พยัญชนะควบกลํ ามีจํานวนเพิ มขึ นอีกเล็กน้อยจาก คํายืม ภาษาต่างประเทศ อาทิ จันทรา จาก
ภาษาสันสกฤต มีเสียง ทร /tʰr/, ฟรี จากภาษาอังกฤษ มีเสียง ฟร /fr/ เป นต้น เราสามารถ
สังเกตได้ว่า กลุ่มพยัญชนะเหล่านี ถูกใช้เป นพยัญชนะต้นเท่านั น
ซึ งมีเสียงพยัญชนะตัวที สองเป น ร ล หรือ ว และกลุ่มพยัญชนะจะมีเสียงไม่เกินสองเสียงใน
คราวเดียว การผันวรรณยุกต์ของคําขึ นอยู่กับ ไตรยางศ์ ของพยัญชนะตัวแรก
3.2 สระ
เสียงสระในภาษาไทยแบ่งออกเป น 3 ชนิดคือ สระเดี ยว สระประสม และสระเกิน สะกดด้วยรูป
สระพื นฐานหนึ งตัวหรือหลายตัวร่วมกัน สระเดี ยว หรือ สระแท้ คือสระที เกิดจากฐานเพียง
ฐานเดียว มีทั งสิ น 18 เสียง อักษรโรมันที กํากับเป นระบบถอดอักษรของราชบัณฑิตยสถาน
