บทที่ 1 นำนมำแล้วเพื่อนแก้วจ๋ำมำรังสิต ยังจ ำติดตรึงตำเป็นป่ำใหญ่ ป่ำละเมำะพงหญ้ำอันกว้ำงไกล ที่ทั่วไปน้ ำท่วมขังยังไร้คน