Page 18 - 3.เล่ม 1
P. 18
àÍ¡ÊÒûÃСͺ¡ÒÃàÃÕ¹ËÇÁ¡Ñºà·¤â¹âÅÂÕ AR ªØ´ àÈÃÉ°¡Ô¨ÃÐËÇ‹Ò§»ÃÐà·È àÅ‹Á 1
การลงทุนระหว่างประเทศ (International Investment)
การลงทุนระหว่างประเทศหมายถึง การที่รัฐบาลหรือเอกชนของประเทศหนึ่งนําเงินไป
ลงทุนดําเนินธุรกิจแสวงหาผลกําไรในอีกประเทศหนึ่ง
เดิมการลงทุนระหว่างประเทศส่วนใหญ่ เป็นการลงทุนโดยการซื้อขายหลักทรัพย์หรือ
พันธบัตรของต่างประเทศ ซึ่งประเทศที่ขายหลักทรัพย์หรือพันธบัตรมีเงินสําหรับทะเบียนการผลิต
สินค้าและบริการ แต่ในปัจจุบันการลงทุนระหว่างประเทศส่วนใหญ่มาในรูปแบบของการดําเนินงาน
และมีสถาบันการเงินของเอกชนเป็นผู้จัดหาเงินทุนสําหรับโครงการต่างๆ
ทั้งนี้ หากปริมาณเงินทุนภายในประเทศเพียงพอกับความต้องการของเงินทุนเพื่อการสะสม
ภายในประเทศ ก็ไม่มีความจําเป็นที่รัฐบาลหรือเอกชนในประเทศนั้นจะต้องไปแสวงหาแหล่งเงินทุน
จากภายนอกประเทศ แต่ถ้าปริมาณเงินทุนภายในประเทศมีไม่เพียงพอ ประเทศนั้นก็จําเป็นกู้เงินกับ
ต่างประเทศ หรือรัฐบาลอาจต้องหามาตรการจูงใจให้นักลงทุนชาวต่างประเทศมาลงทุนในประเทศ
มากยิ่งขึ้น ในทางตรงกันข้าม ถ้าปริมาณเงินทุนหรือเงินออมภายในประเทศมีมากกว่าความต้องการ
รัฐบาลหรือเอกชนของประเทศนั้นอาจทําการปล่อยกู้ หรือนําเงินไปลงทุนในประเทศอื่น
ระบบเศรษฐกิจไทยนั้นมีลักษณะของการพึ่งเงินทุนต่างประเทศอยู่บ้าง คือในอดีตรัฐบาล
ไม่ได้ให้ความสําคัญกับการปรับปรุงกลไกในการระดมเงินออมภายในประเทศเท่าที่ควร รวมทั้งไม่
สามารถจัดเก็บภาษีอากรอย่างเต็มที่ ทําให้รัฐบาลต้องผลักดันให้รัฐวิสาหกิจลดการใช้งบประมาณ
ของแผ่นดินและหันไปใช้แหล่งเงินทุนเอกชนทั้งภายในและภายนอกประเทศสําหรับโครงการพัฒนา
ต่างๆ
การกําหนดแนวนโยบายการลงทุนระหว่างประเทศ
ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ นอกจากจะเกิดจากการติดต่อค้าขายระหว่าง
ประเทศ การติดต่อทางการเงินระหว่างประเทศแล้ว ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศยัง
เกิดจากการลงทุนระหว่างประเทศอีกด้วย
ลักษณะการลงทุน
1. การลงทุนทางตรง (Direct Investment)
การลงทุนทางตรง เป็นการใช้เงินไปลงทุนในโครงการที่คาดว่าจะสามารถทําประโยชน์
หรือสามารถสร้างรายได้ในอนาคต เช่น การนําเงินไปซื้อเครื่องจักรใหม่เพื่อเพิ่มกําลังการผลิต
การลงทุนทางตรงอาจเป็นการลงทุนในประเทศเอง หรือเป็นการลงทุนจากต่างประเทศ (foreign
direct Investment หรือ FDI) ก็ได้
ÁÂØÃÕ àʹäÊÂ
âçàÃÕ¹àÁ×ͧ¾Å¾Ô·ÂÒ¤Á ͧ¤¡ÒúÃÔËÒÃʋǹ¨Ñ§ËÇÑ´¢Í¹á¡‹¹
