Page 55 - Melodrakma 2019
P. 55
Επίσκεψη-Ξενάγηση παντού στην Ασίζη κι ύστερα...
Περί Πίστεως και Κολάσεως. Την Πίστη σε όλα τα επίπεδα, απ’ την Πίστη-Βαρίδιο του άρρωστου θρησκόληπτου ως εκείνη που σε κάνει να επιβιώσεις μέσα στην κόλαση ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης.
Αγία Κλάρα, Άγιε Φραγκίσκε, χρειαζόμαστε κρασί, κοινωνήστε μας. Χρόνος ελεύθερος για κρασί και φαγητό. Το Τελευταίο Γεύμα.
Ποιος θα κάνει την προσευχή πριν το φαγητό; Αγία Κλάρα της Ασίζης, Άγιε Φραγκίσκε της Ασίζης, Άγιε Αντώνιε της Πάδουας, Αγία Τερέσα της Άβιλας, Άγιοι κι Εμείς οι Πάντες Άγιοι Πάντες, κοιτάξτε μας, μεταξύ Αγίων είμαστε, μιλήστε μας ειλικρινά για κείνη την περίοδο, τότε που ο ποιητής έγινε μοναχός...ή δεν έγινε; Το φόρεσε το ράσο ναι ή όχι;
Ναι, ναι Αγία Κλάρα, ο Δάντης φλερτάρισε με τον μοναχικό βίο δεν το ’ξερες; Βλέπεις που ούτε οι Άγιοι τα ξέρετε όλα;
Όλα τα κάνουν οι ποιητές όσο ζουν. Και μοναχός, και σύντροφος γυναίκας που δεν αγάπησε, και πατέρας και γιος και σύμμαχος και εχθρός μα πάνω απ’ όλα ένας άνθρωπος που δεν κράτησε ποτέ και σε τίποτα ουδέτερη στάση: ποιητής δηλαδή.
Αφήστε τα κινητά. Υψώστε τα ποτήρια. Ποιος θα κάνει την πρόποση;
Στην Υγεία και στην Ποίηση. Στην Κριτική μας Σκέψη και στην Τύχη. Ένα νόμισμα η ζωή μας στον αέρα κι ευτυχώς ακόμα πέφτει. Είμαστε στο Παράδεισο τώρα.
-Ποιητή, πες μας κάτι τελευταίο να πάρουμε μαζί μας.
-Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση!
Σ’ ευχαριστούμε Ποιητή. Θα το σκεφτούμε αυτό, θα το σκεφτόμαστε πάντα γιατί πάντα σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης ζούμε. Adio Κόλαση Adio Καθαρτήριο Adio Παράδεισε.
Φεύγουμε, επιστρέφουμε στη ζωή μας. Αυτή που μπόρεσε ο καθένας, αυτή ζει, κι ας λέει καμιά φορά κανένα ψέμα πως ζει αυτή που πόθησε. Αυτή που μπόρεσε ζει αλλά είμαστε άσχημοι χωρίς ψέματα.
Αναχώρηση για τη Ρώμη.
Βγαίνω για τελευταία φορά. Προς Συλλέκτες Στιγμών Τελευταία Λεωφορείου Επιστολή: «Η ΘΕΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΑΣ» Περί Εγκλημάτων. Περί αντικατάστασης δηλαδή της Μεταφυσικής μας Αγωνίας με λίγη θρησκειούλα.
Άφιξη στο αεροδρόμιο της Ρώμης. Εκεί, μπροστά στο γκισέ της Alitalia μας περιμένει ο σοβαρότερος ίσως των Αυτοκρατόρων, ο Μάρκος Αυρήλιος κρατάει μια πινακίδα που γράφει:
«Κάτι σαν ποτάμι από γεγονότα και νεροσυρμή είναι ο χρόνος∙ κάθε πράγμα, μόλις πάει να φανεί, έχει κιόλας φύγει, κι αμέσως παίρνει τη θέση του κάτι άλλο, που κι αυτό πάλι θα παρασυρθεί.»
MELODRAKMA UNIVERSÁL | 55
