Page 3 - ΑΝΤΙ - ΤΕΥΧΟΣ 29 - 1975
P. 3

Ὗ





































 uvul                                                                                                                                                          Ἰσορροπία διὰ τῆς άποκρύψεως














                                                                                                                                                             Τὸν τελευταῙο καιρό, άπλώνεται σὲ ὅλους ή βεβαιότητα ότι πολλα




                                                                                                                                                             καὶ περίεργα, άκόμη καὶ ἐπικίνδυνα, συμβαίνουν μέσα κι ἐξω άπὸ



                                                                                                                                                             αὐτὸ τὸν τόπο, άλλα ἐλάχιστα μόνο γίνονται γνωστά, κι αὐτα σὲ μια




                                                                                                                                                             παραπλανητικη ἐκδοχή τους. Ποτὲ άλλοτε η στάθμη της πληροφό-



                                                                                                                                                             ρησης τοῦ πολίτη δὲν ἠταν τόσο χαμηλη καῖ τόσο φτωχική. Σαν να




                                                                                                                                                             παρακολουθεῖς μιά συζήτηση άπὸ ἕνα κλειστὸ παράθυρο μὲ θαμπὸ




                                                                                                                                                             τζάμι καὶ προσπαθεῖς να καταλάβεις άπὸ τις χειρονομίες. ‘H συν-




                                                                                                                                                             αρμολογηση ὅμως τών ἐνδείξεων προσφέρει άρκετα σαφή συμπε-



                                                                                                                                                             ράσματα. ’Ὀσο πιο συστηματικα καὶ σκόπιμα γίνεται η άπόκρυψη,




                                                                                                                                                             τόσο μερικα πράγματα άποκτοῦν διαυγεια καὶ ἐνάργεια. Ἀπὸ κα-



                                                                                                                                                             μια «πηγή» δέν παρέχονται «εἰδήσεις», τὸ κουκούλωμα ἐχει άναχθεῖ




                                                                                                                                                             σὲ πολιτική τακτικη καὶ ἡ κρυψίνοια σὲ άρετή. ’Ὀλοι φοβοῦνται να




                                                                                                                                                             μιλήσουν καθαρά —— ἴσως γιατῑ δέν θέλουν δὲν ξέρουν τί να ποῦν -




                                                                                                                                                             φοβοῦνται να άπευθυνθοῦν στὸ λαό, νά τοῦ ἐκθὲσουν μὲ τόλμη τα



                                                                                                                                                             προβλήματα, καὶ προτιμοῦν να τὸν ἐχουν σὲ κατευναστικὸ ἐφησυ-




                                                                                                                                                             χασμό, να τὸν κρατοῦν-μὲ ήχηρα συνθήματα ἢ νόι τοῦ προσφερουν



                                                                                                                                                             βαρυσήμαντη σιωπή.




                                                                                                                                                     Ἡ συνειρμικη συναρμολόγηση τών ἐνδείξεων δείχνει ὅτι στα




                                                                                                                                                     ὑπεύθυνα παρασκήνια παίζεται όχι ἕνα άθλιο παιχνίδι, άλλα πολλά.




                                                                                                                                                     ‘H συλλογικη ταχτικη ἐπιβάλλει 0’ ὅλους να καλυπτονται ὑπὸ τὸν



                                                                                                                                                     ομαδικο μανδυα τῆς ἐξωτερικῆς κινδυνολογίας. Oi κινήσεις ὅμως




                                                                                                                                                     κάτω άπὸ τὸν μανδυα εἶναι ὁρατὲς καὶ άρκετὸι εὐγλωττες. ‘O ἐξω-




                                                                                                                                                     γενης κίνδυνος εἶναι μία πραγματικοτητα ποὺ δὲν μπορεῑ κανένας
                           29 Ο Ἰδιοκτήτης - Ἐκδότης - ΔιευΘυντὴς; ΧΡ, Γ. ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗΣ, Δεινοκράτους 131. O ’Υι-ιεύθυνος Τυι-ιογροφείουῑ I. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ, Καλοκαιρι-
                 ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗῑ Δημοχάρους 62, Ἀθήνα 601, Τηλ; συντ. 732.819 ~ διαχ. 732713. Ο Περίοδος B', Χρόνος Ζος, Τεῦχος
                                                                                                                                                     να την παραβλέψει, άλλα ὁ τρόπος τοῦ ἐξωτερικσῦ καὶ τοῦ ἐσωτε-




                                                                                                                                                     ρικοῦ χειρισμοῦ του καῖ η ποσολογία ἢ τὸ εἶδος τών άποκρυπτσμέ-




                                                                                                                                                     νων άποτελο ῦν «μεθοδευσεις» τών παραγόντων ποὺ σ,υνθέτουν τὸ



                                                                                                                                                     κυβερνητικὸ πρόβλημα. Ὁ κάθε παράγων άνησυχεῑ ἢ κινδυνολογεῖ




                                                                                                                                                     μὲ τὸν δικό του τρόπο, σὲ διάφορο χρόνο καὶ μὲ άλλο άντικείμενο.




                                                                                                                                                     > “Ὀλοι ξέρουν ὅτι τὸ θέμα τοῦ ἐξωτερικοῦ κινδύνου δὲν εἶναι μονο-



                                                                                                                                                     διάστατο. Θα ήταν μία παιδαριώδης καὶ πολὺ ἐπικῗνδυνη άπλου-




                                                                                                                                                     στευση. Κανένας ὅμως δὲν ἐχει ’τὸ θάρρος καὶ τὸ αἴσθημά τής εὐθ ῦ-




                                                                                                                                                     νης να ,δείξει ὅλες τῖς πλευρές του καὶ τις ἐπιπτώσεις τους. Oi ἐθνικοὶ



                                                                                                                                                     καὶ οἱ πολιτικοὶ κίνδυνοι σ’ αῦτη τη χώρα γίνονται πάντοτε πρα-




                                                                                                                                                     γματικα κρίσιμοι ὅταν βρίσκουν σαθρὸ τὸ ὑπόβαθρο τής ἐθνικής




                                                                                                                                                     άνεξαρτησίας. Οἱ παλινωδίες, η άσάφεια, ἠ προθυμία στὸ τραγούδι



                                                                                                                                                     τών οἰκονομικῶν σειρήνων, ποὺ ξανακοῦγεται πρόσφατα μὲ ανα-




                                                                                                                                                     νεωμένη γοητεία, οἱ πολύπλευροι ἐκβιασμοῑ καὶ η ἐπιθυμία να βο-




                                                                                                                                                     λευτο ῦν ὃλες oî ἀπαιτήσεις, μὲ τὸν κομπασμὸ ὅτι ἐτσι ἐπιτυγχάνεται




                                                                                                                                                     μία «ἰσορροπία», εἶναι πολὺ παλαια καὶ άκριβοπληρωμὲνα συμ-



                                                                                                                                                     πτώματα. ’ î




                                                                                                                                                             ‘H κυβέρνηση δείχνει ὅτι ἐφησυχάζει πάνω 0’ αὐτη την άρκετὰ




                                                                                                                                                             άσταθη ἐξωτερικη καὶ ἐσωτερική ἰσορροπία ποὺ καμαρώνει ὅτι ἔχει



                                                                                                                                                             πετῦχει. ”Οσο, ὅμως, περιδιαβάζει στήν περιφέρεια τοῦ θέματος




                                                                                                                                                             τῆς ἐθνικῆς άνεξαρτησίας καὶ ὅσο περιφρονεῖ ἢ παραπλανεῖ τὸι κρί-




                                                                                                                                                             σιμα ζητήματα, τόσο oi αἰχμὲς προβάλλουν ὀξύτερες καὶ η λαϊκη



                                                                                                                                                             πίοτωση ποὺ προσπάθησε νὸι ἐξασφαλίσει ἐγινε πιὸι ληξιπρόθεσμη.
                           ΣΙὉΙΧΕΙΟΘΕΠΚΗ «Γ. ὙΣΙΒΕΡΙΩΤΗΣ» Ε.Π.Ε. Λένορμον 205 καὶ τυι-ιώνετοι ὰπὸ τὴν ΕΚΔΟΤΙΚΗ ETAIPEIA «ΙΩ. ΚΑΜΠΑΝΑΣ» Α.Ε. Φιλαδελφείας 4. Ο



                 ’ voü 15. ΟΔιαφημίσειςῑ ΕΥΑΓ. ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΠΟΥΛΟΥ, Ο“Ατελιὲ; A. Σ. Κουνδουρὰκη, Πετσοβου 12. ΟΤὸ «ANTI» φωτο-στοιχειοθετεῑτοι ὑπὸ τὴ










                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  O ΕΚΔΟΤΗ Σ



















































                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          ω
   1   2   3   4   5   6   7   8