Page 3 - 2557 เล่ม 1

๓

๑๘ เดือน จําคุกจําเลยที่ ๒ มีกําหนด ๖ ปี ๘ เดือน และปรับ ๖๐ บาท หาก
จําเลยที่ ๒ ไม่ชําระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙

จําเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค ๘ พิพากษายืน
จําเลยที่ ๑ ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฎีกาของจําเลยที่ ๑ ที่ว่า คําให้การชั้นสอบสวนของ

ผู้เสียหายที่ ๑ และที่ ๓ ไม่สามารถนํามารับฟงงลงโทษจําเลยที่ ๑ ได้ และโจทก์
ไม่สามารถนําสืบได้ว่า จําเลยที่ ๑ ใช้อาวุธปืนในการก่อเหตุตามฟ้องโจทก์จึงไม่อาจ

ลงโทษจําเลยที่ ๑ ในความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นนั้น เห็นว่า เป็นฎีกาที่เมื่อ

พิจารณาฎีกาทั้งฉบับแล้วกรณีไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงผลตามคําวินิจฉัยของ
ศาลล่างทั้งสอง ฎีกาของจําเลยที่ ๑ จึงไม่เป็นสาระอันควรแก่การพิจารณา

ศาลฎีกาไม่รับคดีไว้พิจารณาพิพากษาตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
พุทธศักราช ๒๕๕๐ มาตรา ๒๑๙ วรรคสอง และพระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา

๒๓ วรรคหนึ่ง

อนึ่ง ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาว่า จําเลยที่ ๑ มีความผิดฐานพาอาวุธปืน
ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๑ ด้วย และจําเลยที่ ๒ มีความผิดฐาน

พาอาวุธมีดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๑ นั้น เห็นว่า คดีนี้ แม้คําขอ

ท้ายฟ้องจะระบุอ้าง มาตรา ๓๗๑ ไว้ด้วยก็ตาม แต่โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องถึง
องค์ประกอบความผิดในมาตราดังกล่าวว่าจําเลยที่ ๑ พาอาวุธปืนไปโดยเปิดเผย

หรือไม่มีเหตุสมควร และจําเลยที่ ๒ พาอาวุธมีดไปโดยเปิดเผยหรือไม่มีเหตุสมควร

มาด้วย ดังนั้น ศาลจะพิพากษาลงโทษจําเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา
มาตรา ๓๗๑ มิได้ เพราะต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

มาตรา ๑๙๒ วรรคหนึ่ง ปงญหาข้อนี้เป็นปงญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบ

เรียบร้อย แม้ไม่มีคู่ความฝ่ายใดอุทธรณ์ฎีกา ศาลฎีกามีอํานาจยกขึ้นวินิจฉัย และ
แก้ไขให้ถูกต้องได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๕

วรรคสอง ประกอบมาตรา ๒๒๕