Page 175 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๒-๒๕๖๑-กฎหมาย
P. 175

ดุลพาห




                     คำาพิพากษาศาลฎีกาที่เกี่ยวข้องกับมาตรา ๓๘๘ อาจจะมีไม่มากดังเช่นความผิด
            อาญาฐานอื่น แต่ก็ได้ปรากฏให้เห็นบ้างพอสมควร อันเป็นแนวทางศึกษาและพิจารณาได้

            เป็นอย่างดี ดังต่อไปนี้


                     คำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๖๖๖๘/๒๕๕๑ จำาเลยกรีดกระโปรงนักเรียนของผู้เสียหาย
            แล้วใช้ลำาตัวของจำาเลยเบียดที่ลำาตัวด้านหลังของผู้เสียหายพร้อมกับใช้อวัยวะเพศของจำาเลย

            ดันที่บริเวณก้นของผู้เสียหายขณะอยู่บนรถไฟฟ้าต่อหน้าผู้โดยสารจำานวนมาก ภายหลังจากนั้น
            จำาเลยใช้มือชักอวัยวะเพศของจำาเลยเข้าออกเพื่อสำาเร็จความใคร่ของตนบนสถานีรถไฟฟ้า

            จำาเลยกระทำาการดังกล่าวก็เพื่อกระทำาอนาจารผู้เสียหายและกระทำาการลามกอันควร
            ขายหน้าต่อธารกำานัล


                     คำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๑๗๓/๒๕๐๘ จำาเลยข่มขืนกระทำาชำาเราผู้เสียหายต่อหน้า
            เด็กหญิงคนหนึ่งในห้องนอนมืด เพียงแต่เหตุเกิดต่อหน้าเด็กหญิงเท่านั้น และโจทก์มิได้ยืนยัน

            โต้แย้งว่า จำาเลยได้กระทำาโดยประการที่ให้เด็กหญิงได้เห็นการกระทำาของจำาเลย หรือว่าจำาเลยได้
            กระทำาในลักษณะที่เปิดเผยให้บุคคลอื่นสามารถเห็นการกระทำาของจำาเลยได้ ดังนี้ พฤติการณ์
            แห่งคดีจึงถือไม่ได้ว่า จำาเลยได้กระทำาผิดต่อหน้าธารกำานัล หากผู้เสียหายได้แถลงต่อศาล

            ไม่ติดใจเอาความจากจำาเลย ขอถอนคำาร้องทุกข์ ศาลก็ต้องสั่งจำาหน่ายคดีออกจากสารบบความ

                     เมื่อพิจารณาจากคำาพิพากษาศาลฎีกาดังกล่าวข้างต้น พบว่า คำาว่า ธารกำานัล ตาม

            มาตรา ๓๘๘ เป็นข้อเท็จจริงอันเป็นองค์ประกอบของความผิด ที่ผู้กระทำาความผิดจำาต้อง
            กระทำาโดยเจตนา จึงจะมีความผิดฐานทำาการอันควรขายหน้าต่อหน้าธารกำานัล กล่าวคือ

            ผู้กระทำาความผิดต้องรู้ถึงข้อเท็จจริงอันเป็นองค์ประกอบความผิดตามมาตรา ๕๙ วรรคสาม
            ในขณะเดียวกัน ผู้กระทำาความผิดต้องประสงค์ต่อผลหรือย่อมเล็งเห็นผลของการอันควร
            ขายหน้าต่อหน้าธารกำานัล โดยเปลือยหรือเปิดเผยร่างกาย หรือกระทำาการลามกอย่างอื่น

            ว่าได้กระทำาต่อหน้าธารกำานัลตามมาตรา ๕๙ วรรคสอง

                     ตัวอย่าง นายเอเปลือยหรือเปิดเผยร่างกายในห้องส่วนตัว แต่มีผู้อื่นมาเห็น

            ย่อมเป็นที่แน่ชัดว่า การที่นายเอกระทำาการดังกล่าวในห้องส่วนตัว นายเอย่อมไม่อาจรู้ว่า
            เป็นการกระทำาต่อหน้าธารกำานัลอันเป็นข้อเท็จจริงอันเป็นองค์ประกอบความผิดตามมาตรา

            ๕๙ วรรคสาม ในขณะเดียวกันนายเอไม่ได้ประสงค์ต่อผลหรือย่อมเล็งเห็นผลของการอันควร
            ขายหน้าต่อหน้าธารกำานัลตามมาตรา ๕๙ วรรคสอง ดังนั้น นายเอย่อมไม่มีความผิดฐาน
            กระทำาการอันควรขายหน้าต่อหน้าธารกำานัลตามมาตรา ๓๘๘




            164                                                              เล่มที่ ๒ ปีที่ ๖๕
   170   171   172   173   174   175   176   177   178   179   180