Page 30 - DDD4
P. 30
22
2.3.1 ลักษณะที่ตั้งถิ่นฐานของประชากร
เมื่อจ านวนประชากรทั้งหมดของโลกมาเฉลี่ยในการวิจัยอย่างสม ่าเสมอทั่วโลก
ความหนาแน่นของประชากรโลกมีประมาณ13 คนต่อตารางกิโลเมตรค านวณจากประชากร
โลกปี พ.ศ.2551 ซึ่งมีจ านวน6682ล้านคน แต่ในสภาพความเป็นจริงประชากรโลกมักอาศัยอยู่
ร่วมกันตามบริเวณที่มีสภาพทางธรรมชาติเหมาะกับการด ารงชีวิตท าให้บริเวณดังกล่าวมีความ
หนาแน่นของประชากรมาก
ปกติมนุษย์มักอาศัยอยู่ในบริเวณที่ราบที่มีแหล่งน ้าอุดมสมบูรณ์มีลักษณะอากาศแปรปรวน
มากนักคุณหภูมิปานกลางปริมาณน ้าฝนพอเหมาะจึงพบว่าบริเวณที่มีลักษณะทางธรรมชาติไม่
เหมาะสมเช่นบริเวณทะเลทรายหรือบริเวณขั้วโลกที่มีน ้าแข็งปกคลุมตลอดทั้งปีจะมีประชากร
อาศัยอยู่น้อยมาก
นอกจากสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติจะเป็นเครื่องก าหนดลักษณะการตั้งถิ่นฐานของ
ประชากรแล้วสิ่งแวดล้อมที่มนุษย์สร้างขึ้นก็ยังเป็นตัวก าหนดลักษณะการตั้งถิ่นฐาน
เช่นเดียวกันเช่นในเขตเมืองซึ่งมีสาธารณูปโภคต่างๆได้แก่ถนนน ้าไฟโทรศัพท์สถานศึกษาการ
บริการทางการแพทย์และสถานศึกษาการบริการทางการแพทย์และสาธารณสุขจะมีผู้คนเข้ามา
อยู่อาศัยกันอย่างแน่นหนาและในหลายพื้นที่อาจมีประชากรหนาแน่นมากเกินไปท าให้เกิด
ปัญหามากมายส่วนในเขตชนบทซึ่งขาดแคลนสาธารณูโภค สถานศึกษา บริการทางการแพทย์
และสาธารณสุขที่มีประชากรอาศัยอยู่อย่างเบาบางลักษณะการกระจายของประชากรที่ไม่
สม ่าเสมอเช่นเป็นปรากฏการณ์ที่พบทั่วไปในประเทศต่างๆทั่วโลก
ลักษณะการตั้งถิ่นฐานของประชากรในแต่ละประเทศไทย
เป็นไปตามอิทธิพลของสิ่งแวดล้อมดังกล่าวเช่นเดียวกันจะพบว่าในขณะที่กรุงเทพฯซึ่งเป็น
เมืองหลวงของประเทศมีประชากรแน่นหนามากคือประมาณ 3652 คนต่อตารางกิโลเมตรแต่ที่
จังหวัดแม่ฮ่องสอนซึ่งมีภูมิประเทศเป็นเทือกเขาสูงสลับซับซ้อนอยู่ห่างไกลความเจริญมีความ
หนาแน่นของประชากรเพียง 20 คนต่อตารางกิโลเมตร สถิติประชากรเมื่อวันที่๓๑ธันวาคม
พ.ศ. 2550
