Page 78 - หนังสือเรียนสาระความรูพื้นฐาน

78 | ห น า

1.5 คําไทยคําเดียว อาจมีความหมายไดหลายอยาง เชน ขันตักน้ํา นกเขาขัน
หัวเราะขบขัน

1.6 มีรูปวรรณยุกตกํากับเสียง ทั้งที่ปรากฏรูปหรือไมปรากฏรูป เชน นอน

(เสียงสามัญ ไมปรากฏรูป) คา (เสียงตรี ปรากฏรูปไมโท)

1.7 คําที่ออกเสียง ไอ จะใชไมมวน ซึ่งมีอยู 20 คํา นอกนั้นใชไมมลาย
ผูใหญหาผาใหม ใหสะใภใชคลองคอ

ใฝใจเอาใสหอ มิหลงใหลใครขอดู

จะใครลงเรือใบ ดูน้ําใสและปลาบู

สิ่งใดอยูในตู มิใชอยูใตตั่งเตียง

บาใบถือใยบัว หูตามัวมาใกลเคียง
เลาทองอยาละเลี่ยง ยี่สิบมวนจําจงดี

2. ลักษณะของคําภาษาถิ่น

ภาษาถิ่น หมายถึง คําที่ใชในทองถิ่นตางๆ ของประเทศไทยที่มีลักษณะแตกตางจาก

ภาษากลาง เชน ภาษาถิ่นใต ภาษาถิ่นอีสาน ภาษาถิ่นเหนือ ซึ่งภาษาถิ่นเหลานี้เปนภาษาที่ใชกัน

เฉพาะคนในถิ่นนั้น
ตัวอยาง เปรียบเทียบภาษากลาง และภาษาถิ่น

ภาษากลาง ภาษาถิ่นเหนือ ภาษาถิ่นอีสาน ภาษาถิ่นใต

พูด อู เวา แหลง

มะละกอ มะกวยเตด หมากหุง ลอกอ

อรอย ลํา แซบ หรอย
สับปะรด มะขะนัด หมากนัด ยานัด

ผม/ฉัน ขาเจา เฮา ขอย ฉาน

3. ลักษณะของคําภาษาถิ่นตางประเทศที่ปรากฏในภาษาไทย