Page 91 - Modern Management11
P. 91
นโยบายสาธารณะกับการบริหารจัดการสมัยใหม่
ใบ าน
ในปัจจุบัน จากกระแสการพัฒนาตามแนวคิด “เศรษฐกิจสร้างสรรค์” หรือ Creative Economy ซึ่ง
ประเทศไทยก าลังอยู่ในขั้นของการน ามาประยุกต์ใช้เพื่อการก าหนดแผน ยุทธศาสตร์ และกลยุทธ์ในการ
พัฒนาประเทศทั้งทางเศรษฐกิจและสังคมนั้น
แม้จะได้รับการยอมรับผ่านกระบวนการเรียนรู้และประสบการณ์ความส าเร็จที่ผ่านมาในหลาย
ประเทศ ซึ่งได้มีการขับเคลื่อนเศรษฐกิจบนพื้นฐานของการใช้องค์ความรู้การศึกษา การสร้างสรรค์ และการ
ใช้ทรัพย์สินทางปัญญา ที่เชื่อมโยงกับพื้นฐานทางวัฒนธรรม การสั่งสมความรู้ของสังคม เทคโนโลยีและ
นวัตกรรม ว่าเป็นหนทางใหม่ของการพัฒนาที่จะสามารถน ามาซึ่งการเติบโตทางเศรษฐกิจ และความมั่งคั่ง
ของ “มูลค่าเพิ่ม” ภายใต้บริบททางเศรษฐกิจในยุคโลกาภิวัตน์ปัจจุบัน นอกจากการเติบโตทางเศรษฐกิจ
(Economic Growth) ซึ่งเป็นหนึ่งในเป้าหมายส าคัญของการพัฒนาประเทศแล้ว เป้าหมายในด้านอื่นซึ่งมี
ความส าคัญไม่น้อยไปกว่ากันและควรได้รับการค านึงถึงภายใต้กรอบการพัฒนานี้ คือ ประเด็นในเรื่องความ
เท่าเทียมและเป็นธรรม (Equalityand Equity) ความมีเสถียรภาพ (Stability) และความยั่งยืน (Sustainability)
ของการพัฒนาที่จะเกิดขึ้น
ในการนี้ กรอบการวางยุทธศาสตร์ แนวทางและกลยุทธ์ ไม่สามารถกระท าได้เพียงในระดับมหภาค
ภาคการผลิตหรือภาคอุตสาหกรรมขนาดใหญ่แต่เพียงอย่างเดียวแต่จ าเป็นต้องค านึงถึงการปรับโครงสร้าง
และรูปแบบ รวมถึงรากฐานของระบบเศรษฐกิจในระดับที่เล็กลงมาด้วยจากประสบการณ์การด าเนินการ
เศรษฐกิจสร้างสรรค์ของประเทศต่างๆที่ผ่านมา แม้เศรษฐกิจสร้างสรรค์จะน ามาซึ่งการเติบโตทางการผลิต
และความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจของประเทศ ประเด็นในด้านความเท่าเทียมของการจัดสรรและการกระจายของ
ผลผลิตและความมั่งคั่งที่เกิดขึ้น รวมถึง การมีส่วนร่วมทั้งทางสังคมและเศรษฐกิจของประชาชนในทุกภาค
ส่วน (Inclusion and Participation) เป็นประเด็นที่ได้รับความส าคัญและค านึงถึงจากผู้วางนโยบายและ
หน่วยงานในส่วนต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการด าเนินการเพื่อการขับเคลื่อนเศรษฐกิจสร้างสรรค์ของประเทศ
ดร. สุกฤตา สุวรรณกฤติ
91
