Page 182 - 42_LiryDram_2024

Bogusia... była naszym aniołem, przyjaciółką, człowiekiem o wielkim sercu, nigdy nikomu nie odmówiła pomocy, nawet gdy sama tego wsparcia potrzebowała.
Myśląc o niej, na sercu robi się ciepło, przed oczami widać łagodne, dobre usposobienie, szczery
i odwzajemniony uśmiech, słychać delikatny, spokojny głos. Każda chwila spędzona z nią sprawiała, że można było poczuć się lepszym człowiekiem.
Nasza szkolna społeczność straciła wspaniałą osobę, ale też cudowną nauczycielkę, poświęcającą czas wszystkim uczniom. Jej optymizm i ciepło pobudzały nie tylko nas do działania, ale również młodych ludzi, których spotkała na swojej pedagogicznej drodze. Była i jest dla nich ogromnym autorytetem, jej uczniowie chcieli z nią dzielić swoje emocje, troski i radości. Wiedzieli, że mogą
na nią liczyć w każdej sytuacji.
Dziękujemy Bogusi za wszystkie chwile spędzone razem, życiowe rady, niesamowite serce, za siłę, odwagę, determinację i pokazanie nam, jak cenna jest każda chwila, jak ważni są ludzie wokół nas, rodzina, przyjaciele, jak istotne jest piękne życie.....
Bo Bogusia... pięknie żyła.......
I ten obraz na zawsze pozostanie z nami...
Nauczyciele z SP 341 w Warszawie
Z głębokim bólem w sercu żegnam moją ukochaną przyjaciółkę Bogusię. Jej ciepło, dobroć
i miłość były jak promienie słoneczne rozświetlające każdy dzień. Bogusia nie tylko była wspaniałą osobą, ale również oddaną nauczycielką, która poświęcała się, aby kształcić i inspirować innych. Serce mi pęka, gdy myślę o tym, że już jej nie ma z nami. Jednak pamięć o niej zawsze będzie iskrzyć w naszych wspomnieniach.
Dziękuję Ci, Bogusiu, za wszystkie chwile dzielone razem, za nauki życiowe i za Twoje niesamowite serce. Odeszłaś zbyt wcześnie, ale pozostaniesz z nami na zawsze. Bogusiu, dziękuję Ci za każde odebrane telefoniczne przytulenie, za to, że mimo trudnej choroby zawsze znajdowałaś czas,
aby myśleć o mnie. Dziękuję za wsparcie, rady i ten cudowny uśmiech, który rozjaśniał nawet najtrudniejsze chwile. Twoja bezinteresowna dobroć pozostawi trwały ślad w moim sercu.
Jacek Owczarz, nauczyciel informatyki, Szkoła Podstawowa Nr 341 w Warszawie