Page 4 - ของเรา
P. 4
ค�ำน�ำ
ค�ำว่ำ “ของ” มำจำกภำษำไทยเหนือและภำษำไทยอีสำนที่ใช้เรียก “แม่น�้ำโขง” ซึ่งถือเป็นแม่น�้ำสำย
ส�ำคัญสำยหนึ่งที่ไหลผ่ำนหลำยประเทศ จึงเกิดกำรใช้แม่น�้ำอย่ำงมำกมำย รวมถึงจังหวัดในแถบภำคตะวันออก
เฉียงเหนือของประเทศไทย จนเกิดเป็นข้อพิพำทที่ว่ำ โขง เป็นของใคร? ดังนั้น เรำจึงต้องกำรสื่อจำกชื่อหนังสือ
ว่ำ แม่น�้ำโขงไม่ได้เป็นของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็น “ของเรำ” ทุก ๆ คน
แม่น�้ำโขงมีอิทธิพลอย่ำงมำกต่อหมู่บ้ำนที่อำศัยอยู่ริมแม่น�้ำและบริเวณใกล้เคียง เมื่อมีแม่น�้ำไหลผ่ำน
ก็จะเกิดพื้นที่ท�ำกำรเกษตรในบริเวณนั้น และบริเวณพื้นที่พวกนี้เองที่ได้สร้ำงอำชีพให้กับพวกเขำและส่งผล
ผลิตมำกมำยให้กับเมืองใหญ่ ๆ กลำยมำเป็นปัจจัยส�ำคัญ จนแม่น�้ำโขงอำจเปรียบเสมือนผู้ให้ชีวิตแก่ชำวบ้ำน
เลยก็ว่ำได้ แต่ตอนนี้ แม่น�้ำโขงก�ำลังเปลี่ยนไป จำกหมู่บ้ำนที่เคยอุดมสมบูรณ์ด้วยปลำน�้ำจืด ของป่ำจำกภูเขำ
และพืชจำกสวน ก�ำลังเริ่มเลือนหำยไปจำกหมู่บ้ำน จำกปัจจัยที่ก�ำลังจะอธิบำยต่อไปในหนังสือเล่มนี้
อนึ่ง หนังสือเล่มนี้อ้ำงอิงข้อมูลจำกกำรลงพื้นที่และสอบถำมข้อมูลส่วนใหญ่จำกชำวบ้ำนในหมู่บ้ำน
ตำมุยเป็นหลัก และยังไม่ได้มีกำรสอบถำมข้อมูลจำกฝ่ำยเจ้ำหน้ำที่อุทยำนฯ หรือหน่วยงำนรัฐแต่อย่ำงใด
ท�ำให้ข้อมูลอำจจะเอนเอียงไปทำงฝ่ำยชำวบ้ำนเสียส่วนใหญ่ ทำงคณะผู้จัดท�ำขออภัยมำ ณ ที่นี้ด้วย
คณะผู้จัดท�ำ
