Page 52 - Vroege Herinneringen

Verdere levensloop
De periode 1943-2004
Ondanks zijn zware verwonding, zijn verblijf in het concentratiekamp Vught en de zorgen om familieleden vertelde mijn vader later dat hij in de oorlog een ge- weldige tijd had gehad. Avontuurlijk aangelegd, had hij genoten van het afwisselende bestaan, de waardering die hem als oorlogsgewonde ten deel was gevallen, de risico’s die hij nam met nachtelijke strooptochten om zijn gezin te eten te geven. Hij was opgeleid als timmerman en voorbestemd om in de bouw voor een baas te werken. Was dit vóór de oorlog geen probleem voor hem ge- weest, na de oorlog zocht hij naar andere, meer spannende manieren om zijn brood te verdienen. Hoewel hij officieel voor honderd procent arbeidsongeschikt werd verklaard wegens zijn
oorlogsverwondingen,
wilde hij absoluut niet als oorlogsinvalide-met-uitkering gezapig door het leven gaan. Zijn motto was het gezegde ‘de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest’. Van conventies moest hij niet veel hebben. Al improvise- rend probeerde hij van alles uit: hij opende een galerie om kunstvoorwerpen te ver- kopen, werd beroepsmilitair, werkte als directiechauffeur voor de modezaak Krause en Vogelzang in de Kalver- straat in Amsterdam – hij reed het echtpaar Krause re- gelmatig naar Parijs – en begon een bedrijfje in stand- bouw. Als hij in de Oude RAI in de Ferdinand Bolstraat – waar later het Okura hotel zou komen – aan het werk
50
December '47 Gelukkig op de Dam