Page 68 - Vroege Herinneringen

John Swaab en Jan
de huisbankier van Atlas Film, in 1966. Daarmee werd de krediet- kraan dichtgedraaid en was ook voor Atlas Film een faillissement enige tijd daarna onafwendbaar.
Hierna wilde mijn vader niet lan- ger verder gaan met Ton le Fèvre en zocht hij naar manieren om een doorstart met het bedrijf te maken.
Atlas Film was een vennootschap onder firma, een v.o.f., hetgeen inhield dat mijn vader en Ton le
Fèvre hoofdelijk aansprakelijk waren voor de schulden van het bedrijf. Voor een doorstart was de omzetting naar een besloten vennootschap noodzakelijk, waarbij de aandelen niet op naam van mijn vader mochten staan. Bij zijn zoek- tocht naar nieuwe mogelijkheden polste mijn vader John Swaab. Een self- made-man, was Swaab begonnen als automonteur. Vervolgens had hij zich op- gewerkt in de autobranche, hij had een Renault garage in de Jacob Obrechtstraat en een eigen raceauto gebouwd waarmee hij op het circuit van Zandvoort racete. Nadat hij veel geld had verdiend bouwde hij een grote ma- nege met stallen in Nederhorst den Berg om zich aan zijn hobby, hij was een verdienstelijk dressuurruiter, te wijden. Naast de grote manege had Swaab ook een kleine manege gebouwd, die echter veelal leeg stond. Mijn vader stelde hem voor in de kleine manege een limbo – een oneindige achtergrond – te bou- wen waardoor de ruimte uitermate geschikt zou worden om er reclamespots op te nemen. Naast de studioruimte lag een lange rij kamertjes die werden inge- richt als schminckruimte / kleedkamer voor acteurs en modellen en wat dies meer zij. Mijn vader bood reclamebureaus en productiemaatschappijen die re- clamespotjes wilden opnemen tevens aan voor decors en rekwisieten te zorgen. Van zijn oude ‘stal’ aan medewerkers had hij Kees van Eijck en Ben Hebbes meegenomen. Ikzelf was inmiddels begonnen aan een opleiding MO-Frans, ter- wijl ik daarnaast colleges Frans volgde aan de universiteit. Aangezien ik wel tijd over had om er iets bij te doen, werd ik ingezet als hulpje als er decors gebouwd moesten worden of rekwisieten geregeld. Belangrijkste klant indertijd was Cine- centrum uit Hilversum, met Gerard van Zalinge als regisseur. Onder de acteurs die in de spotjes optraden waren Ton van Duinhoven en het duo Wim de Bie en Kees van Kooten. Het grootste succes was het binnenhalen van een Ameri- kaanse productiemaatschappij die voor lange tijd een studio nodig had en had becijferd dat zij in Nederland goedkoper uit waren dan in de VS. Na afloop van de opnamen konden klanten terecht bij de bar die bij de grote manege hoorde.
66