Page 93 - Vroege Herinneringen

Als beloning stuurde hij Tjon later geld voor een ticket om naar Nederland te ko- men. Tjon kreeg voorlopig onderdak op het landje, waar hij mijn vader hielp met het uitdreggen van sloten, het repareren van daken en andere bezigheden. Zo- wel mijn vader als Tjon vielen een keer uit een boom in de sloot, waarna de ander de ongelukkige op het land trok. Onze graficus Paul Jansen vertelde mij dat hij een keer zag hoe Tjon een steen gooide naar een toevallig op afstand passerende fazant. Die daarop hartstikke dood neerviel. Paul had nog nooit van zijn leven zo gelachen. Nadat er tien afleveringen van ‘Uit de Bol’ met succes waren uitgebracht, kreeg ik ruzie met DVL/OS, een van de medewerkers had achter mijn rug om een concurrent een aflevering laten maken. Om te kijken of het conflict bijgelegd kon worden, toog mijn vader naar Den Haag om zijn oude vriend Leon Mazairac, nu Directeur-Generaal Internationale Samenwerking, op te zoeken. In die tijd hadden topfunctionarissen in Den Haag nog een eigen kantoor. Toen zij alleen waren, vroeg Mazairac als eerste aan mijn vader wat hij van zijn secretaresse vond, waarop mijn vader goedkeurend knikte, het was vol- gens hem inderdaad een ravissante verschijning. Wie mij op het moment van het conflict had voorspeld dat ikzelf ooit nog eens als ambtenaar officieel bij BZ in dienst zou treden, op 67-jarige leeftijd nog wel, had ik voor gek verklaard.
Naarmate mijn vader ouder werd distantieerde hij zich meer van zijn oude film- activiteiten en bracht hij meer tijd door op zijn landje. Ook kwam hij af en toe binnen vallen in de Van Breestraat om iets te halen of te brengen. Op een keer zag hij een weegschaal en ‘drukte’ achteloos 120 kilo. “En nu jullie”, zei hij te- gen Joris, Aino en mij. Niemand van ons haalde zelfs maar 100 kilo. Ook kon hij zich nog altijd op één hand opdrukken. ‘Opa Jan’ was bij Marilou een graag geziene gast.
Kerstdiner 1986 met vlnr Joris, Malu, Aurora, Milou, Ruth, Jan, Marilou en Jan jr.
91