Page 110 - In de ban van bloedstolling

Loeliger, antistolling en stollingstesten
Fredi Loeliger
Loeliger introduceerde in Leiden de behandeling met de langwerkende VKA – het coumarinederivaat fenpro- coumon. En omdat een juiste do- sering van deze orale stollingsrem- mer staat of valt met de kwaliteit van stollingstijdmetingen, richtte Loeli- ger zijn labonderzoek voornamelijk op de werking van stollingstesten. In Zürich had hij al gezien hoe zijn leermeester Koller, net als Jordan in Utrecht, een zorgsysteem opzette om
trombosebehandeling met VKA’s zorgvuldig te volgen met be- hulp van Quick’s PT-test en zijn varianten. Maar de betrouw- baarheid van de stollingstesten bleek helaas lange tijd de achilleshiel van deze behandeling.
De diverse testen gaven vaak uiteenlopende uitkomsten. Die onbetrouwbaarheid stelde de behandelaar voor een groot probleem aangezien een verkeerd ingestelde dosering van de stollingsremmers levensgevaarlijke complicaties kan opleve- ren. Een te hoge dosering leidt tot bloedingen, terwijl onder- dosering het gevaar van trombose weer niet wegneemt. Al- leen met betrouwbare metingen kan er genavigeerd worden tussen de gevaren van bloeding en trombose. Loeliger maakte zich daarom als een van de eersten sterk voor een standaard in stollingstijdmetingen.
86