Page 226 - In de ban van bloedstolling

Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) te verwerven voor het onderzoek naar interacties tus- sen eiwitten en lipiden. Mede door de status die deze subsi- die met zich meebracht ging Zwaal een steedse belangrijkere rol spelen in het lab. Hemker nam daarentegen steeds minder deel aan het Maastrichtse onderzoek. Vanwege zijn bestuurlij- ke functie, maar ook zijn benoeming als gasthoogleraar aan de medische faculteit Descartes en het College de France in Parijs was hij tijdens de jaren tachtig grotendeels afwezig.
Toen hij in 1987 terugkeerde was Hemker een vreemde in zijn eigen vakgroep geworden. Niet alleen vanwege zijn lange afwezigheid, maar ook omdat hij een nieuw onderzoekspro- gramma lanceerde dat tegengesteld was aan dat wat hij twee decennia lang had gedaan. In de nieuwe aanpak van zijn on- derzoek moesten niet langer de afzonderlijke deelreacties in in vitro experimenten centraal staan, maar juist het in vivo stol- lingsproces als geheel bestudeerd worden. Het was tijd om die losse puzzelstukjes bijeen te brengen om zo beter inzicht te verkrijgen in de pathologische processen bij de patiënt. Hoewel er aanvankelijk nog terughoudend werd gereageerd, luidde de ommekeer in Hemkers onderzoeksbenadering een nieuw tijdperk in voor de Maastrichtse vakgroep.
De interesse van Hemker ging daarom uit naar meting van trombinevorming zoals die in het bloed plaatsvindt. Hij zag hoe deze meting veel meer inzicht gaf in de ernst van stollings- stoornissen dan de gebruikelijke stollingstijdmetingen. Ook de werking van VKA’s en heparine kon er veel nauwkeurig mee worden gevolgd. Voor zijn onderzoek was aanvankelijk binnen de biochemie geen geld en belangstelling, maar kon toch wor-
202