Page 77 - In de ban van bloedstolling
P. 77

Clemens Haanen richtte in de kliniek voor Interne Geneeskun- de van het Nijmeegse Radboud Ziekenhuis een laboratorium op. Daar gaf hij leiding aan stollingsonderzoek met als groot- ste wapenfeit het zuiveren en het karakteriseren van de Ha- geman factor, factor XII. Haanen verirchtte nadien belangrijk onderzoek naar bloedkanker
De ontdekking van de Hageman factor in de kliniek
Eén van de factoren die op basis van klinische waarnemingen werd ontdekt was de Hageman factor of wel factor XII. Dit stollingseiwit staat aan het begin van de contactfactor-route. Het werd in 1955 voor het eerst beschreven door Oscar Ratnoff nadat het bloedmonster van patiënt John Hageman een verlengde stollingstijd vertoonde, terwijl bij de patiënt zelf geen bloedingsneigingen werden waargenomen.
Pieter Brakman gaf in Leiden aan het Gaubius Instituut leiding aan studies naar de afbraak van fibrine. Coen Hemker was, eerst vanuit Leiden en later in Maastricht, bepalend voor het Nederlands hemostase-onderzoek. Jeanne Stibbe zette in het Academisch Ziekenhuis Rotterdam een laboratorium op voor de behandeling van stollingsafwijkingen. In Amsterdam volg- de Dé Mochtar Van Creveld op als leider van de hemofiliekli- niek en het stollingslab, waar ook Jan van Mourik werkte. Door deze wetenschappelijke nalatenschap kan Van Creveld samen met Pekelharing met recht worden beschouwd als grondleg- ger van het Nederlandse stollingsonderzoek.
53


































































































   75   76   77   78   79